Jain Dharm Prakash 1916 Pustak 032 Ank 03

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

たっ
જાનમાં પ્રકાશ.
તે ભારે પ્રયાસથી પ્રાપ્ત થાય છે તેથી અનન્ત કોટીગણ્ સુખ રાગદ્વેષાદિક વિકાર હિત મહાનુભાવ સાધુ સહેજે-વગર પ્રયાસે મેળવી શકે છે. ઇષ્ટ એવા શબ્દાદિ, પુત્રાદ્દેિ અથવા રજત સુવણુદિકના વિયાગ વખતે અને અનિષ્ટના સયાગ વખતે, ઇને કોઇ રીતે વિયેાગ ન થાય અને અનિષ્ટ સયેાગથી જલ્દી છૂટી જવાનુ અને એવી આકાંક્ષાથી ઉત્પન્ન થતુ જે દુ:ખ વિષયસુખના અભિલાષીને વેદવું પડે છે તે દુ:ખ રાગદ્વેષાદિક વિકાર રહિતને વેઢવુ પડતુ જ નથી. અર્થાત્ સમભાવી મહાશય પંક્તિ દીનતાભર્યા દુ:ખથી તદ્દન નીરાળા રડી શકે છે. જેમના દ્વેદ અને કષાય શાન્ત થઇ ગયા છે એટલે જેમને સી, પુરૂષ કે એ ઉભય સંબધી વિષય ભાગવવાની અભિલાષાજ શમી ગઈ છે; વળી જે હાસ્ય, રતિ, અતિ અને શેક સબધી વિકાથી રહિત સ્વસ્થ બન્યા છે, એટલે હાસ્યનું કારણ મળ્યે છતે પણ હેને હા ચ આવતુ નથી, પ્રિય અને અપ્રિયમાં જે સમભાવે રહેછે અને અનિત્યતાહિક ભા વનાના મળથી શેક જેનેા પરાભવ કરી શકતે નથી તેમજ ભય અને દુગા જેનાથી સદા દૂર રહે છે તે પ્રશાન્ત ચિત્તવાળા મહાનુભાવને જે સહજ આત્મસુખ પ્રાપ્ત થાય છે તે બીજા વિષયરાગી જીવાને કયાંથીજ થાય ? ૧૨૩-૨૬
વળી વિષયસુખ કરતાં પ્રશમસુખ ઘણુ જ ચઢીયાતુ છે એમ દર્શાવતા છતા શાસકાર કહે છે:
सम्यग्दृष्टिनी ध्यानतपोबलयुतोऽप्यनुपशान्तः ।
तं लभते न गुणं यं प्रामगुणमुपासितोलभते ॥ १२७ ॥
અર્થ સમ્યગ્દષ્ટિ ( સુશ્રદ્ધાવાનૢ ), જ્ઞાની, ધ્યાન અને તામળ યુક્ત છતાં પણ ઉપશમરહિત સાધુ, જેવા ગુણ ઉપશમયુક્ત સાધુ પામે છે તેવા ગુણ પામી શકતા નથી. ૧૨૭.
વિ॰શકાઢિ દોષ રહિત સમ્યગ્ દર્શન સ ંપન્ન, યથાસ ંભવ મતિ-શ્રુતજ્ઞાને કરી યુક્ત અને શુભધ્યાન તમળ સહિત છતાં જેના વિષય કષાયાદિ દોષ ઉપશાન્ત થયા નથી તે પ્રશમ ગુણવંતની પેરે નિÖળ જ્ઞાન ચારિત્ર અને નિરાકુળતા રૂપ ઉચ્ચ ગુરુને પ્રાપ્ત કરી શકતા નથી. તેથી પ્રશમસુખ મેળવવા માટેજ પ્રયત્ન કરવા. ૧૭. ફરી પણ પ્રશમસુખનીજ ઉત્કર્ષ તા પ્રગટ કરવા માટે શાસ્ત્રકાર કહે છે કે:नैवास्ति राजरागस्य तुखं नैव देवराजस्य । मुखमिव साधोलोकव्यापाररहितस्य ॥ १२८ ॥
અજાધિરાજને તેમજ દેવના પણ દેવને એવુ સુખ નથી કે વુ સુખ લે વ્યાપારરહિત સાધુને સહેજ સાક્ષાત અનુભવાય છે ( વર્તે છે ). ૧૨૮.