Jain Dharm Prakash 1906 Pustak 022 Ank 06

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

' '
જૈનધર્મની દશ મા શંક્ષા.
૧૪
:
એ
મનસુખ કહે છે કે આપણા કરતાં પાક્રિમ!ત્ય લે કાના ગ્રંથામાં નીતિ અને પ્રમાણિકપણે વર્તવા પુષ્કળ વિવેચન કરેલું છે' એ યુક્ત નથી. સામાન્ય નીતિ સંબધે આર્યગ્રંથામાં જે વિવેચન છે તેના પ્રમાણુમાં તેએનામાં કાંઇ નથી. વ્યવહારીક નીતિનેજ નીતિ સમજે છે. આર્યશાસ્ત્રાની તે નીતિ ધર્મના મુદ્દા ઉપરજ રચાયેલી છે. એએની નીતિ જનસમુહુના વ્યવહાર ખરાખર ચાલવા માટે છે, પણ આયાની નીતિ તે જનસમુહને વ્યવહાર સુખરૂપ ચાલવા ઉપરાંત ધર્મનુ` રહેસ્ય પ્રાપ્ત કરી, આત્માને વિશુદ્ધ કરી મુક્ત થવાના બિંદુ ઉપર રચાયેલી છે. ફેર માત્ર એટલેા છે કે ખાઇખલની દશ આજ્ઞાએ ગમે તેવી પૂર્ણ કે અપૂર્ણ છે પણ તેનુ શિક્ષણ માખાપા બાળવયમાંથી પેાતાના બાળકને આપે છે અને તે પ્રમાણે વર્ઝન કરવા સમજાવે છે. આપણા શાસ્ત્રમાં તેના કરતાં પરિપૂર્ણ નીતિજ્ઞાનનું વર્ણન છે પરંતુ આપણા માબાપે તે સમજતા નથી, સમજવાની દરકાર કરતા નથી અને પેાતાના મળકેને તે સમ જાવવાની પાતાની ફરજો બજાવતા નથી. આ મ્હાટામાં મ્હોટી ખામી છે અને તેને લીધેજ આપણા લેાકેાનાં વ્યવહારિક વર્ઝન કેટલીએક વખત ખામીવાળાં દેખાય છે. સમજીમાં સમજી અને ધર્મીષ્ઠ કહેવાતા માણસોનાં પણ નીતિમાર્ગથી વિપરીત અને ઉપરથી પાલીશ કરેલાં (ટાપટીપવાળાં) વર્ઝન ષ્ટિગોચર થાય છે અને તે સત્ય, નીતિતત્વ અને ધર્મતત્વની પ્રીતિવાળાને ત્રાસદાયક લાગે છે, એ સર્વ માખાપાના શિક્ષણની ખામીનું પરિણામ છે. બીજી પાશ્ચાત્યે સર્વ સારાં અને આપણાં લેકે સર્વ ખેડાં એ માનવુંજ ભૂલભરેલું છે. એતા જ્યારે ઉંડા ઉતરી તપાસ કરીએ ત્યારે સર્વ યથાસ્થિત સમજાય તેવું છે, પણ આપણે તે સાર માત્ર એટલેજ લેવાને છે કે તેની જેમ આપણાં માબાપે પેાતાના ખળકે! પ્રત્યેની પેતાની ફરજ સમજી વાસ્ત-. વિક શિક્ષણે શિશુવયમાંથી આપે, દશ મહાશિક્ષાએ જેવી શિક્ષા કે ધર્મનાં દશ લક્ષણે તેને મેઢ કરાવે, તે પ્રમાણે વર્તવા સમજાવે અને જેમ જેમ ખળકા ઉંમરલાયક થાય તેમ