________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૧૯૦
શ્રી જૈનધર્મ પ્રકાશ
હરિભદ્રસૂરિ મહારાજ કહે છે કે-મિથ્યાત્વની વૃદ્ધિ થાય તે હુંતુ માટે મુનિ એમ ન કહે.” હવે મિથ્યાત્વને ત્યાગ તા મુનિને અને શ્રાવકને મનેને છે. તેમાં કાંઈ શ્રાવક સાધુનુ જુદાપણું નથી. તેથી મુતિ જ્યારે મિથ્યાત્વના હેતુ જાણી તેને કર્તવ્યપણે ન કહે ત્યારે શ્રાવક પણ તેને કર્તવ્યપણે કહી શકે નહીં, માની શકે નહી', તેમ આચરી પણ શકે નહીં. આ તે સજ્જડ તાળુ દેવાયું. એ તાળું તે મિથ્યાત્વી થાય તેજ ઉઘાડે.
હાલમાં ચાલતી પ્રવૃત્તિ પરત્વે પ્રસગે પાત્ કહેવાનુ કે મૃત્યુ પાછળ કારજ (જમણવાર) ન કરવાના સખધમાં સજ્જડ ઠરાવ ન કરતાં ‘અમુક મુટ્ઠત પછી કરવું હાય તેા કરે’ એવા ઠરાવ ઠરાવ કરનારની પ્રત્યક્ષ નખળાઇ બતાવે છે. વળી મુદ્દતની અંદર પણ થે!ડુ' અથવા ઝાઝુ કરવું અને જવાખમાં ઝાઝુ કર્યા છતાં થાડુ કહેવું કે થાડુ' કર્યા છતાં ઝઝુ' કહેવુ. આ બધા ઠરાવને અક્ષરશઃ ન પાળવાના આચાર છે. વળી મુદત પછી પણ મૃત્યુ નિમિત્તે સંઘના કે નવકારશીના નામથી જમણવાર કરવી તેમાં જોકે રૂપાંતર થાય છે પરંતુ કારજમાં જમવા નહીં જવાના નિચમવાળાને જમવા જઇ શકાય કે નહીં? તે માટે સવાલ છે. કેમકે એમાં નિમિત્ત ગુપ્ત રાખવામાં આવતું નથી પણ પ્રગટ કહેવામાં અને સમજવામાં આવે છે. વળી નાની ઉમ્મરવાળાનું ન કરવું અને મેટી ઉમ્મરવાળાની પાછળ કરવુ એ પણ વિપરીત છે કારણ કે ઉપર બતાવેલા પાઠમાં પ્રગટપણે પિતાદિની પા છળના જમણવારને નિષેધજ સૂચવે છે, તે તે પ્રમાણે જ્યારે વૃદ્ધને માટે નિષેધ થયા ત્યારે પછી યુવાનને માટે તે થઇજ - ચે તેમાં પુછવાપણું રહેતું નથી. આ સંખ્ધમાં પ્રથમ ઘણીવાર લખાયા છતાં વધારે પ્રબળ આધાર મળવાથી આ લેખ લખ્યું: છે. આશા છે કે આવાં ટંકશાળી વચન સાંભળ્યાં કે વાંચ્યાં પછી શ્રાવકપણાનું અભિમ!ન ધરાવનાર કોઈ પશુ શ્રાવક તે સંબંધમાં પેાતાને આગ્રહ રાખશે નહીં અને તેવા મિથ્યાત્વ વૃદ્ધિરૂપ કાયેતુ સમૂળ ઉન્મૂલન કરવા તત્પર થશે. ક’મહુના !
For Private And Personal Use Only
