________________
ખાવમાં પણ મારા જે છે, તે પછી મારે આ બકરાની માફક શા સારૂ ન્ડીને દોડી જવું જોઇએ !
બકરાના ટોળામાં ફરનાર અને પિતાને બકરા સમાન લેખનાર સિંહના બચાં જેવી આપણી સ્થિત થયેલી છે. આપણે આપણો ઉચ્ચ અધિકાર તદ્દન ભુલીગયા છીએ, અને એક ગાંડા અથવા અજ્ઞાની માફક બ હૈ વસ્તુઓ સાથે આપણું અકય કબુલ કરીએ છીએ. કેટલાક જગતની વસ્તુઓને આ માની કપે છે, તે તેથી આગળ વધેલા શરીર અને ઇન્દ્રિયોને આત્માની માને છે. વળી તેથી જરા આગળ વધેલા વિકારો અને વાસનાઓમાં હું પણું સ્થાપન કરે છે, અને તેથી વિશેષ ઉન્નતિ પામેલા “મન તે હું ” એમ માને છે. મનની પેલી પાર રહેલો આત્મા તે હું છું એવું અનુભવનાર તે વિરલ જણાય છે. આ રીતે પિતાની ખરી પદવી ભૂલી જઈ આખું જગત
ડે ઘણે અંશે ઉન્માદ અવસ્થા ભોગવે છે. ગાંડાની હોસ્પીટલમાં રહેનાર મનુષ્યજ ગાંડા નથી, પણ અલ્પ કે વિશેષ પ્રમાણમાં જગતના સઘળા મેહ મદિરા પીને ઉન્મત્ત થયેલા છે.
કારણ કે પિતાને પ્રભાવ–સામર્થ્ય તેમનાં જાણવામાં નથી. તેઓએ નિર તર આ શ્લોકનું મનન કરવું જોઈએ કે –
अहाऽनंतवीर्योऽहमात्मा विश्वप्रकाशकः ।। त्रैलोक्यं चालयत्येव ध्यान शक्तिप्रभावतः ।।
અથ– વિશ્વને પ્રકાશ આપનાર આ આત્મા અનંતશક્તિ વાળો છે અને આજ આભા ધ્યાનશકિત પ્રભાવથી ત્રણ લોકને ચલાવવાનું બળ ધરાવે છે.
આવો આમાં આપણે દરેકમાં વસી રહેલો છે, તે પછી તેવા આમાને છે શકય શું છે ? એવી કઈ સ્થિતિ છે, એવી કઈ ઉદય પદ ની છે કે જે આ આત્મા ને પ્રાપ્ત કરી શકે ? તમને પ્રથમદર્શને આ બાબત આશ્ચર્ય જેવી લાગશે, પણ નિશ્ચય દૃષ્ટથી તે સત્ય છે કે તમારો આત્મા જીનેશ્વરના આત્માની બેબર છે. તેમના આત્મામાં ને તમારા આરતિમાત્ર ભેદ નથી જે ભેદ છે તે એટલો જ છે કે તે જીનેશ્વરના આત્માની શક્તિઓ પ્રકટ થયેલી છે, તમારા આ માની શક્તિઓ તિરહિત છુપી) છે. માટે તેને પ્રકટ કરવી એજ હવે આપણું કર્તવ્ય છે.
તમને એક પર્વત કેટલો મોટો ઉંચે લાગે છે! તલેટીએ ઉભા રહી જે તમે એવો વિચાર કરે કે આ પર્વત ઉપર શી રીતે ચઢાશે, આગળ રસ્ત કેવી રીતે નીકળશે, કારણકે અહીંથી સિધે માગતે જણ નથી, મારાથી
