Atmanand Prakash Pustak 086 Ank 09 10

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

વિશ્વભૂ તિના પિતા વિશખભૂ તિ વિશ્વનદી આવી ક્ષુલ્લક બાબતમાં રાજાએ પિતે જવું ન રાજાના ભાઈ હતા, અને રાજાને પોતાના ભાઈ ઘટે, અને તે કાર્ય પિતે પતાવી દેશે એમ કહી ઉપર અથાગ રાગ અને પ્રીતિ હતા. વિશ્વભૂતિ આ વિધભૂતિએ સૈન્ય સાથે પ્રયાણ કરવાની આજ્ઞા કારણે રાજ્યની બધી ભેગા લક્ષ્મી વિના સંકોચે માગી. રાજાએ રજા આપી એટલે વિશ્વભૂતિ લશ્કર ભગવતે, અને રાજાના અત્યુત્તમ ઉદ્યાનમાં પુષ્પ- લઈ પુરૂષસિંહના મથક પર જવા નીકળી પડે. કરંકને ઉપભેગ પણ કાયમ માટે વિશ્વભૂ તિ જ પરંતુ ત્યાં જઈ તપાસ કરતાં માલુમ પડ્યું કે કરતા. રાજકુટુમ્બની કેઈ અન્ય વ્યક્તિને તે રાજાએ આપેલી માહિતી ખાટી હતી, કારણ કે પુરૂષ ઉધાનમાં પ્રવેશ કરવાની તક બાગ્યે જ સાંપડતી. સિંહનું વતન અતિ નમ્ર અને વિવેકપૂર્વકનું હતું.
વિશ્વનંદી રાજાની માનિની રાણી મદનલેખાને આ તરફ વિશ્વભૂતિએ સૈન્ય સાથે જેવી કુચ નંદી નામે પુત્ર હતો. તે બિચારો અવાર-નવાર કરી કે બીજી તરફથી રાજાએ નંદીકુમારને પુષ્પ પુષ્પકરંડક ઉદ્યાનમાં રહેવા જવા વિચાર કરતે હતે. કડક ઉદ્યાનમાં રહેવા જવા મોકલી આપે. પણ તે ઉદ્યાનમાં વિભૂતિ પડ પાથર્યો જ વિશ્વભૂતિને પાછા ફર્યા બાદ રાજાની યુક્તિ સમરહે એટલે તેને ઈરાદો બર ન આવત.
જાઈ ગઈ અને તેને ભારે ગુસ્સો આવ્યા. વિશ્વભૂતિ
ઉદ્યાનમાં ગયા ત્યારે રાજાની આજ્ઞાનુસાર દ્વારપાળે એક વખત મદનલેખા રાણીની દાસીઓ ઉદ્યાનમાં તેને જણાવ્યું કે ત્યાં તે રાજકુમાર નદી અંતઃપુર પુષ્પ લેવા ગઈ, અને તે વખતે નદી પણ પિતાના ૫૫ લેવા ગઈ, અને ૪ વબલ નદી પણ પોતાના સાથે વિહાર કરે છે માટે તેને પ્રવેશ મળી શકશે
છે રસાલા સાથે ઉદ્યાનના માર્ગે જઈ રહ્યો હતો.
f, દ્વારપાળની આવી વાત : પરન્ત વિશ્વભૂતિ ત્યાં હતું એટલે દાસીઓ પુ૫ મિજાજ ગયો અને પાસેના એક કેઠાંના ઝાડ પર લીધા વિના પાછી ફરી અને નંદીને પણ વિલાં
મુકકી મારી અને તૂટી પડતાં કેડાં બતાવીને નદીના મેઢે પાછું ફરવું પડ્યું. દાસીઓથી રાજકુમારની
(૩મારા અનુચરને કહ્યું : “હરામખેર, આ કેઠાંની પેઠે આ પરિસ્થિતિ સહન ન થઈ અને તેઓએ મદન- હમણાં તમારા માથાં ટપટપ જમીન પર ગબલવી લેખાને કાન ભંભેરી ઉશ્કેરી, કંક્યી જેમ દશરથને છે
શકું તેમ છું. પણ રાજાની આમન્યા આડી આવે પ્રિય હતી, તેમ વિશ્વનદીને પણ મદનલેખા અતિ છે , પ્રિય હતી. મદનલેખાએ રૂસણું લીધું. એટલે
આમ છતાં વિશ્વભૂતિને રાજા પ્રત્યે ભારે તિરસ્કાર રાજાએ વિશ્વભૂતિને ઉદ્યાનમાંથી ખસેડવાનું વચન
થો અને સંસારના તમામ સગા સંબંધીઓ ઉપર આપી તેના મનનું સમાધાન કર્યું, અને બળથી
વૈરાગ્ય આવી જતાં વિચારવા લાગ્યા; આ દુનિયામાં નહિ પણ કળથી આ કામ કરવાનો નિશ્ચય કર્યો.
બધાંજ મતલબનાં સગાં છે! વસ્તુતાએ પિતાનું કે રાજાએ આ બાબતમાં મંત્રીઓ સાથે ચર્ચા છે? નહીં તો વડિલ થઈને રાજા પિતે આમ વતે? કરી અને લશ્કરને સજજ કરવા ભેરી વગાડાવી. સંસારના બધા જ ભેગો આવા છે. તેમને મેળવવા પ્રયાણ ભેરીને અવાજ સાંભળી વિશ્વભૂતિ ઉદ્યાન- તથા ભોગવવા આ પ્રમાણે નિકટના સગાસંબંધી માંથી તરત રાજદરબારમાં દોડે અને રાજ્ય ઉપર સાથે પણ ઠગાઈ કરવી પડે છે. એ ભેગો જઠ, કેનો હલ આવી પડે છે તે સંબંધમાં રાજાને હિંસા, ચોરી આદિ મહા દોષોનું મૂળ છે. તેવા પૂછયું. રાજાએ તેને કહ્યું કે સીમાડા પરનો પુરૂષ- ભેગે ન ભેગવવા એ જ હિતકર છે. અને પછી સિંહ નામને માંડલીક ઉદ્ધત થઈ ગયો છે અને તે આમ વિચારતાં વિચારતાં તેણે તરત જ સંભૂતિ પ્રજાને સતાવતો હોવાથી તેને શિક્ષા કરવા તે નામના મુનિ પાસે જઈ સંસારને ત્યાગ કરી લશ્કર સાથે કૂચ કરે છે.
દીક્ષા લઈ લીધી.
૧૩૬
[આત્માનંદ-પ્રકાશ