Atmanand Prakash Pustak 086 Ank 09 10

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 20

܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀
આહિંસા-ધર્મ :
**********
ધરમ ધરમ, કરતા, જગ સહુ કરે પણ ધમ ના જાણે ન સમ`જિનેશ્વર જગતમાં ધર્મના નામે કેટલા બધા વસંવાદ ચાલે છે, સાદા ને સીધા ધ, તેને નયવાદના એકેક નયને પકડી સૌ પાત પેાતાની ધૂન મુજબ ધર્મીના મમ સમજ્યા વિના જુદા જુદા ચાકડા કરી અજ્ઞાન ભકતાના સમૂહ વધારી જાણે પોતપેાતાની પેઢીઓ ધર્મોના નામે ચલાવી રહ્યા છે. વાદવિવાદ, કલેશ, ઈર્ષા, તેજોવધ કરી માનવજીવનને વેડફી રહ્યા છે. સ્વાર્થ અહંભાવ પાષવા અનેક કાવાદાવા તથા પ્રપ`ચા ની ચમત્કારિક વાત વહેતી કરી, સર્વોપરિતા પ્રાપ્ત કરવા મથી રહ્યા છે
એક અહિંસા આવતા, અઢારે ૫ પે। જતા આખા વિશ્વમાં જો એકમાત્ર ધર્મ અહિંસાની પ્રતિષ્ઠા કરવામાં આવે, ચૈતન્ય અને જડ વસ્તુ ધર્મીનુ. ભેદજ્ઞાન આપવામાં આવે અને કઇ પણ જીવને દુઃખ ત્રાસ વધ—બંધન છેદન કરવામાં આવે. સૌ પાતે જીવે અને સૌને જીવાડવામાં પોતે સહાયભૂત થાય, સૌને પ્રેમથી ચાહે, શાંતિથી જીવે ને જીવાડે સૌ આનંદમાં જીવન ગુજારે, તેવી ભવ્ય ભાવનાએ એમ વિશ્વ ધર્મ ગણાવા જોઈએ. આ ધર્મને કેન્દ્રમાં રાખી સૌ પોતપોતાના સપ્ર’. દાયમાં, પોતાના મંદિરમાં સૌ ભળે, પોતાની માન્યતા મુજબ ધર્મ ક્રિયા કરે, પણ તે નિંદ્દેદ્દેષ હાવી જોઇએ. કાઈ ને દુ:ખ ન થાય કોઇ જીવની હિંસા ન થાય, વહેમથી, રાગથી દ્વેષથી, મેાડુથી કોઇ જીવને આપણા મન, વચન, કાયાના યાગથી સંતાપ ન થાય તેવા ધમ વિશ્વમાં પ્રસરે તે, આ બધી લડાઇઓ, ખુના મરકી, ત્રાસવાદ બધું બધ થઈ જાય તેા માનવતા પ્રગટી જાય.
૧૪૮]
dee
peacoc
લે, અમરચંદ માવજી શાહ-બીજાપુર
܀܀܀܀܀܀܀
અહિંસા પરમેા ધર્મજો, જગમાં પ્રસરી જાય, વહેતી નદીઓ રકત્તની, નાખુદ નક્કી થાય.
એક અહિંસા દેવની આરાધનામાં સ સયમ
ધર્મ સમાઈ જાય છે. અહિંસા જ્યારે સપૂર્ણ થાય તથા પરાકાષ્ઠાએ જીવનમાં વણાય જાય છે ત્યારે આત્મ યુક્તિના મા ખુલી જાય છે.
સયમ, ધ એ અહિંસા જ છે. દશ વૈદકાલીક સૂત્રમાં કહ્યું છે કે, ધમ્મા મ'ગણ મુશિય દિના સનમે તથા આ મુકી જ્ઞાનરૂપ ધર્મમાં સધ સમાઇ જાય છે, અત્યારે ધર્મના નામે શું ચાલી રહ્યું છે. કામ કેમ વચ્ચે, ધમ ધમ વચ્ચે, જાતિ જાતિ વચ્ચે, દેશ દેશ વચ્ચે લડાઇ ઘર્ષણા અને માનવતાહિન સ’હાર ચાલી રહ્યો છે. શત્રુ માનવ સહારના સર્વનાશના ગજ ખડકી રહ્યાં છે.
અહિંસાના છ પ્રકાર છે. પૃથ્વી, જળ, અગ્નિ વાયુ, વનસ્પતિ, આમાં આપણે આપણા જીવનમાં તથા સૌ છ વ જંતુ પ્રાણીઓના છ વ ન માં તેના ઉપયેગ રહે છે. પરંતુ તેમાં પણ જીવ હોય છે અને અનિવાય પણે આપણે દેહધારી આત્મા આને તેના ઉપભોગ કરવા પડે છે. પરંતુ તેના સયમપૂર્વક ઉપયોગ કરવાથી કા બધ આ થાય છે, અનંતકાય જીવેાની હિંસાથી બચવુ'. માંસ મિરા ભક્ષણુ સદંતર ત્યાગ થાય તે જે કરૂણા ધ્યાનેા જગતમાં હ્રાસ થયા છે અને મારવુ ને મર્યુ... એમાંજ મર્દાઇ માની બેઠા છે. એકન્દ્રીય સિવાયના ત્રસ જીવે એ ત્રણ ચાર ઇન્દ્રીય ચર્ચ. ન્દ્રીય જીવના વધ કરી તેને રીબાવી કરતાથી કતલ કરી તે દ્વારા પેાતાના ઉદરને ભરી એક નાનકડા જીવનમાં પહાડ જેટલું પાપ એકઠું કરી અંતે પાતે મરી જવાના છે, છતાં આ પાપથી પાછા
આત્માન૬-પ્રકાશ