Atmanand Prakash Pustak 086 Ank 09 10

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 26

ગિરિરાજ ઉપર શેઠ મેાતીશાની ટુક' અધાવીને અલૌકિક જિનાલય ખ'ધાવી ગયા, આટલી વિશાળ અને ભવ્ય ટુક બાંધવા માટે ડુંગર ઉપર સપાટ જમીનની કઈ જગ્યા ન હતી તેથી એ ટેકરીની વચ્ચેની ખાઇ પુરાવીને આ જિનાલય બાંધવાની
હિંમત શેઠે કરી હતી.
આજના
જમાનાના ભણીને ડીગ્રીએધારી એ'જીનીયરે તે કાળમાં ન હતા. પણ વશ પર પરાગત શિલ્પશાસ્ત્રને જાળવી રાખનારા અનુભવી મિસ્ત્રી જે મહુવાના રહેવાસી હતા તેણે આ ભવ્ય જિનાલય બાંધ્યુ છે. તે વખતમાં રેલ્વે નહાતી, મેાટર ખટારા નહેાતા, નદીએ ઉપરના મેાટા પુલે આંધેલા નહેાતા, માત્ર બળદના ગાડાઓથી બધા વહેવાર ચાલતા હતા. એવા સમયમાં આ મીરા ડુગરા ઉપર બધાવ્યા છે. આબુ, અખાજી અને મકવાણા જેવા દૂરદૂરથી ડુંગરાળ પ્રદેશેામાંથી સુંદર આરસ લાવવા જયારે આજના જેવા ડામર સીમેન્ટના રસ્તાએ બાંધેલા ન હતા કેટલા કઠણ હશે ? ત્યારે એ જમાનામાં સીમેન્ટ જ ન હતી, માત્ર ચુનાથી જ ચણતર થતા. પોલીસ કરવા મશીના ન હતા. અધુ' કામ હાથથી થતું હતું. મંદીરની સાથે ભવ્ય અને શાસ્ત્રાકત પ્રમાણયુક્ત પ્રતિમાએ હજારોની સંખ્યામાં ભરાવી, એ બધુ જોતા ભલભલાના મસ્તક ઝુકી પડે છે.
ભારત જેવા વિશાળ દેશમાં અનેક ધર્મો છે તે સના સાહિત્ય ને ભેગા કરવામાં આવે તે ૮૦ ટકા ફાળા એકલા જૈનેાના છે. અને ભારતની પ્રાચીન શિલ્પકળામાં ૯૦ ટકા ફાળે એકલા જૈને ને! છે. જૈના બહુજ નાની સંખ્યામાં છે–જૈન ધર્મ જીવનમાં ઉતારવા જરા કઠીન છે. જૈન ધર્મ એટલે આત્માના ધર્મો, અનાદિકાળથી કર્મ બંધનના કારણે આ આત્મા જન્મ મરણ કરતા કરતા ચાર ગતીમાં ભટકયા કરે છે.
સુખ-દુ:ખ ક અનુસાર ભાગવે છે. એ આત્માને અનંત અક્ષય સુખ જ્યાં છે જ્યાં ગયા પછી ફરી જન્મ લેવા પડતા નથી, જેને જન્મ લેવા પડતે નથી તેણે મરણુ હેતુ' નથી એવુ સ્થાન જેને મેાક્ષ કહેવાય છે. તે પ્રાપ્ત કરવા માટેના શુદ્ધે મા બતાવનાર ધર્મ એટલે જૈન ધર્મ છે.
આ ધર્મના અનુયાયીઓએ આજીજી, ગીરનાર, શત્રુંજય તાર’ગા આદિ અનેક સ્થળાએ પાના
ઉપર મદીરા બધાવ્યા છે અને શાંત કુદરતના
કરવાના
વાતાવરણમાં આત્માની શાંતિ પ્રાપ્ત પવિત્ર ધામ બનાવ્યા છે.
એના એક નમુનારૂપે આવા ભૌતિકવાદના જમાનામાં મુંબઈ જેવી મડ઼ાનગરીમાં પાધુની ઉપર શ્રી ગોડીજી પાનાથનું મંદીર મૂળનાયક
પરદેશી વિદ્વાના સ્થાપત્યકારો, એ'જીનીયરાજીની પ્રતિમાજીને સ્થિત રાખી એનુતન મંદીર હાલમાં બાંધ્યુ છે. તેમાં આખુ દેરાસર પણ આરસથી બાંધી આબુના જેવી કોતરણી કરવાની યથાશક્તિ
કાશીષ કરીને કળા કારીગરીના વારસાને જાળવીને
અને કુદરતી સૌદર્ય, કલા સ્થાપત્યના વિદ્વાનો, કવિ આવીને જોવે છે ત્યારે એના આશ્ચયને પાર જ રહેતા નથી-એવી ભવ્ય ટુક શેઠ મેતીશાએ બધાવી અને એની સાથે જ એક ટુ'ક બાલાભાઇએ બધાવી. જેનો પોતાની સુકૃતની લક્ષ્મીને કેવા સુંદર ઉપયેગ કરે છે એ દુનિયાએ જોયુ જેના ધર્મ માટે, આધ્યાત્મિક આ માટે, આત્માના કલ્યાણ માટે, સસ્કૃતિને સાચવવા અને વિકસાવવા કળા અને સાહિત્યને માટે, પોતાની લક્ષ્મી વાપરવા જે ઉદારતા દર્શાવતા આવ્યા છે એની તુલના થઈ શકે તેમ નથી.
સુંદર અને ભવ્ય રીતે બાંધ્યુ છે. જે સમસ્ત મહારાષ્ટ્રમાં અોડમાં અજોડ છે. એ જૈનોની કળા પ્રત્યેની ઉંડી સૂઝ, ભાવના અને પ્રેમની નિશાની છે,
૧૫૪ |
બીજા
આ મંદીરમાં જે જૂના પ્રતિમાજી હતા તે સની પુનઃ પ્રતિષ્ઠા કરવામાં આવી છે. કસોટીના પત્થર ખાસ ઈટાલીથી શ્યામ રંગના આરસ મંગાવી ત્રણ જિનબિંબે। ભરાવી બિરા-માન કર્યાં છે. એક ષભદેવ ભગવાનની કાર્ય સગ
આત્માનંદ-પ્રકાશ