Atmanand Prakash Pustak 074 Ank 05 06

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

ઈચ્છાપૂર્વક થતું, પરંતુ ભગવાને સુખની નવી લેક ચમત્કારથી બે ચાય છે મંત્ર, તત્ર સિદ્ધિ જ કલપના બતાવી છે. સુખ ભેગમાં નથી પણ સાધનામાં અંતરાયરૂપ. ત્યાગમાં છે, એટલે દેને જૈન દર્શને મનુષ્ય
ચંડકૌશિક સર્ષ–જેના સાન્નિધ્યમાં ક્રૂર, કરતાં નીચલી પંક્તિમાં મૂક્યા છે ચરિત્રશીલ
હિંસક પ્રાણીઓ પોતાને સ્વભાવ છેડી દઈ માણસોને વ દન કરી દે ઇંદ્રસભામાં બેસે
અરસ પરસ વિરોધભાવને ત્યાગ કરે છે તેના છે એ ઉલ્લેખ ઉત્તરાધ્યયન સૂત્રમાં આવે છે.
હૃદયમાં પ્રાણીમાત્ર પ્રત્યે સમતા અને અભય ભગવાનની પ્રતિજ્ઞા હતી કે “કઈ પણ પ્રાણીને
છછલ ઉભરાતાં હોવા જોઇએ. કઈ પણ પ્રકારની પીડા ન આપવી. બધા જ પ્રત્યે મિત્રો રાખવી, પિતાના જીવનમાં જે કંઈ કામવત્ સર્વ ભૂતેષુ-શુભ રજકણે હથેલી. વિને બાધાઓ ઉભી થાય તે બધીને કઈ દીક્ષા લીધા પછીના પાંચમા ચોમાસા પહેલાં બીજાની સહાયતા લીધા વિના સમભાવપૂર્વક ભગવાને અનાર્થ અર્થાત વજાભૂમિમાં (મુર્શીદાસહન કરવી.” એટલે દેવની સહાયની જે જે બાદ નજીકની ભૂમિ તેમજ ઓરિસ્સા પ્રાંતની વાત આવે છે તે મહાવીરના જીવન સાથે સરહદ ભૂમિ પર આ પ્રદેશ હોવાનું કથન સુસંગત નથી.
જોવામાં આવે છે.) પ્રવાસ કર્યો હતો અને ત્યાં પ્રથમ ચોમાસુ મારા ગામમાં સિદ્ધાર્થના તેમણે અસહ્ય કષ્ટો સહન કર્યાને ઉલ્લેખ મિત્ર તાપસના આશ્રમમાં. ઘાસની કંપડી જોવા મળે છે. આચારાંગસૂત્રમાં તે પ્રવાસનું ગાયોને ત્રાસ, વર્ષાઋતુમાંજ વિહાર કર્યો. મનમાં વર્ણન કરતાં કહેવામાં આવ્યું છે કે : “ ત્યાં ગાંઠવાળી કે ૧. જ્યાં અપ્રીતિ થાય તેવું સ્થાન તેમને તદ્દન હલકી જાતના શમ્યા અને આસહોય તે સ્થાને કદી રહેવું નહીં. ૨. જ્યાં રહેવું તેનો ઉપયોગ કરે પડ્યો હતો. ત્યાંના લોકો ત્યાં સદા ધ્યાનમગ્ન રહેવું અને જગ્યા પણ પણ તેમને બહુ મારતા. ખાવાનું બહુ લૂખું તેવી જ શોધવી. ૩. ત્યાં પ્રાયઃ મૌનાવસ્થામાં જ મળતું અને કૂતરા કરડતાં. કેટલાક લેક તે રહેવું. ૪. હાથરૂપી પાત્ર વડે જ ભોજન કરવું. કૂતરાઓને રોકતા, તે કેટલાક તે કૂતરાઓને ૫. ગૃહસ્થની ખુશામત કરવી નહીં. ભગવાન કઈ છુ છકારીને કરડાવતા. વન ભૂમિના લેકે બહુ દિવસ કૈઈ રાજાના રાજમહેલમાં અગર Jડીને કઠોર હતા. ત્યાં કૂતરાં કરડી ન જાય તે માટે ત્યાં એક પણ દિવસ માટે રહ્યાં હોય તેવું બીજા શ્રમણો હાથમાં લાકડી કે નાળ લઈને જેવામાં આવતું નથી. બુદ્ધની બાબતમાં એવું ફરતા. કેટલીકવાર કૂતરાઓ મહાવીરને કરડતા જોવામાં આવે છે.
અને તેમની માંસપેશીઓ ખેચી કાઢતા. છતાં
એના દુર્ગમ લાઢ દેશમાં હિંસાને ત્યાગ કરીને તાપસના ગામેથી અસ્થિક ગામે આવ્યા. શૂલ- અને શરીરની મમતા છોડીને તે અનગાર પાણિ યજ્ઞના મંદિરમાં રહ્યા. અટ્ટહાસ્ય, ભય કર
ભગવાને આવી પડતાં સંકટને સમભાવે સહ્યા; અવાજે કર્યા. યક્ષે હાથી, પિશાચ, સર્ષ આદિ
અને સંગ્રામને મોખરે રહેતા વિજયવંત હાથીની રૂપો વડે તેમને બોવરાવવા ખૂબ પ્રયત્ન કર્યો, જેમ એ દુઃખ પર જય મેળવ્યું, કેટલીક વાર શરીરના મર્મસ્થામાં ઈજા પહોંચાડી, અંતે
લાઢ દેશમાં ઘણે દૂર ચાલ્યા છતાં ગામ જ ન શરણે આવ્યા. તપદેશ આપી અહિસાના આવત. કઈ જગાએ ગામની ભાગે.ળ પાસે સુવર્ણમાર્ગે ચઢાવ્યા.
આવતાં જ ગામના લેકે બહાર નીકળીને પાખંડી અચ્છેદક –મોરાક ગામમાં મૂઢ તેમને મારતાં અને હાંકી કાઢતા. કઈ વાર
૧૪૦ :
આત્માનંદ પ્રકાશ