Atmanand Prakash Pustak 011 Ank 11

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

જેને ઉદયમાં આવતા અંતરા.
તે યુવકના આ પ્રશ્ન ઉપરથી તેણે સ્પષ્ટતાથી જણાવ્યું, “ભદ્ર, જેથી ઘણુંએની એક્તા થાય, અને તેથી આખા સમૂહની ઉત્તરોત્તર કાર્ય સાધવાની શક્તિ વધે એવા જે સાઘન, સાહિત્ય, કેળવણીની વૃદ્ધિ અને તેના વિચારે ઈત્યાદિ તે ઉત્તમ પ્રકારને સુધારે કહેવાય છે. એ સુધારાના ત એકતા, સંપ અને નિઃ
સ્વાર્થ વૃત્તિ છે. સુધારાની વ્યાખ્યા કરતાં એક વિદ્વાન લખે છે કે, “જેથી મન અને મનનું ઐકય થાય, વિચાર અને વિચારનું ઐક્ય થાય અને સર્વનું લક્ષ એકની એક ભાવના ઉપર રહે-એ સુધારાનું શુદ્ધ સ્વરૂપ છે.” પ્રિય ભાઈ, અવે સુધરે જૈન વર્ગમાં દાખલ થાય, એ આકાશ પુષ્પના જેવી આશા છે. સાંપ્રતકાળે જૈન પ્રજા મહદ્ અંધકારમાં આવેલી છે. દ્વેષ, ઈર્ષા, કુસંપ અને સ્વાર્થવૃત્તિના મલિન પડદાએ તેની આસપાસ ફરી વળ્યા છે. ઘણા સ્થલેના સંઘમાં માટી અવ્યવસ્થા ચાલે છે. આવી અવસ્થા થવાના અનેક કારણે છે, તેનું કારણ મુનિ મહારાજાએ કે શ્રાવકેમાં પણ કેઇ એક નાયક નથી કે કોઈ કઈ કલેશકાક પ્રસંગે કે અગ્ય પ્રસંગે અટકાવ કરે જેથી સે તિપિતાની ઈચ્છાનુસાર ચલાવે રાખે છે, વળી કઈ કઈ કાર્યોમાં તે તેની અંદર કોઈ કેહવાર કેઈ કેાઈ સર્વવિરતિ ધર્મના ધારકે (જેમાં કે તેઓની જરૂર નથી) તેમાં પણ વચ્ચે આવે છે. અને તેમની દ્વારા પક્ષપાતના મહાન ઝેરી વૃક્ષે પાય છે, જેમની વિષ ભરેલી છાયામાં અનેક પ્રકારની હાનિ થાય છે.
પ્રિયધર્મ બધુ, આવા આવા અંતરથી આપણું ધર્મ બધુઓને ઉદય આચ્છાદિત થયેલ છે, તેથી મારું હૃદય તદન નિરાશ થઈ ગયેલું છે.
તે વિદ્વાન યુવકના આ વચન સાંભળી બીજા વિદ્વાને નિરૂત્સાહ થઈને કહ્યું “પ્રિય બધુ, તમારા આ વચને ઊપરથી મારા હૃદયની આશાને નાશ થશે જાય છે. અને ભવિષ્યને માટે મોટે ભય ઉસન્ન થાય છે, કે શું આપણે જેન બંધુએ કોઈ કાળે પણ સારી સ્થિતિમાં નહીં આવે છે. તમારા વિદ્વતા ભરેલા વિચારો પ્રગટ કરે અને ઊદયને માર્ગ દર્શાવે, જ્યાં સુધી ધર્મ બંધુઓ અધમ સ્થિતિમાં છે, ત્યાં સુધી આપણું જીવન નકામું છે. એમ સમજવું.”
તે વિદ્વાન યુવક આક્ષેપ કરીને બે “પ્રિય બંધુ, સાંપ્રતકાળે ઊદયના માર્ગો ખુલ્લા થએલા છે, સર્વ પ્રજા પોતપોતાની શક્તિ પ્રમાણે ઊદયની શોધ કરતી જાય છે. તેને જૈન પ્રજા નજરે જોવે છે. તેમની ગતિને કેમ પ્રત્યક્ષ અનુભવે છે, છતાં તે તરફ દુર્લક્ષ રાખે છે, તે પછી આપણે શું કરીએ, આપણા જેવા કેટલા એક પિતાના ધર્મ બંધુઓની દાઝ રાખી પ્રયત્ન કરવા જાય છે, છતાં તેઓ જરા પણ ફાવી શકતા નથી. કારણ કે, અજ્ઞાન અને પ્રમાદની ગાઢ નિદ્રામાં પડેલી જૈન પ્રજા જાગ્રત થવી ઘણજ અશક્ય થઈ પડી છે, જેમ અસાધ્ય થએલા રોગ વિદ્વાન ડેકટરે કે વિદ્યથી દૂર થતું નથી, તેમ આપણી જેને પ્રજાને એ ભયંકર રેમ