Agama And Tripitaka Comparative Study

Author(s): Nagaraj Muni
Publisher: Today and Tomorrows Printers and Publishers

Page 731

691
उजुको नायं चित्तो गहपति, याव असठो चायं चित्तो गहपति, याव अमायावी चायं चित्तो गहपती' ति। इदानेव च पन मयं, भन्ते, भासितं-'एवं आजानाम इदं भवन्तो पस्सन्तु, याव अनुजुको चायं चित्तो गहपति, याव सठो चायं चित्तो गहपति, याव मायावी चायं गहपती' ति । सचे ते, भन्ते, पुरिमं सच्चं, पच्छिमं ते मिच्छा। सचे पन ते, भन्ते, पुरिमं मिच्छा, पच्छिमं ते सच्चं । इमे खो पन, भन्ते, दस सहधम्मिका पञ्हा आगच्छन्ति । यदा नेसं अत्थं आजानेय्यासि, अथ मं पटिहरेय्यासि सद्धिं निगण्ठपरिसाय । एको पञ्हो एको उद्देसो एकं वेय्याकरणं । द्वे पञ्हा द्वे उद्देसा द्वे वेय्याकरणानि । तयो पञ्हा तयो उद्देसा तीणि वेय्याकरणानि । चत्तारो पञ्हा चत्तारो उद्देसा चत्तारि वेय्याकरणानि । पञ्च पहा पञ्च उद्देसा पञ्च वेय्याकरणानि । छ पञ्हा छ उद्देसा छ वेय्याकरणानि । सत्त पञ्हा सत्त उद्देसा सत्त वेय्याकरणानि । अझ पञ्हा अट्ठ उद्देसा अट्ठ वेय्याकरणानि । नव पञ्हा नव उद्देसा नव वेय्याकरणानि । दस पञ्हा दस उद्देसा दस वेय्याकरणानी" ति ।
अथ खो चिनो गहपति निगण्ठं नाटपुत्तं इमे दस सहधम्मिके पञ्हे आपुच्छित्वा उठायासना पक्कामी ति।'
Kutūhalaśālā Sutta अथ खो वच्छगोत्तो परिब्बाजको येन भगवा तेनुपसङ्कमि ; उपसङ्कमित्वा भगवता सद्धिं सम्मोदि । सम्मोदनीयं कथं सारणीयं वीतिसारेत्वा एकमन्तं निसीदि। एकमन्तं निसिन्नो खो वच्छगोत्तो परिब्बाजको भगवन्तं एतदवोच
"पुरिमानि भो गोतम, दिवसानि पुरिमतरानि सम्बहुलानं नानातिथियानं समणब्राह्मणानं परिब्बाजकानं कुतूहलसालायं सन्निसिन्नानं सन्निपतितानं अयमन्तराकथा उदपादि-'अयं खो पूरणो कस्सपो सङ्घी चेव गणी च गणाचरियो च आतो यसस्सी तित्थकरो साधुसम्मतो बहुजनस्स । सो पि सावकं अब्भतीतं कालङ्कतं उपपत्तीसु ब्याकरोति'असु अमुत्र उपपन्नो, असु अमुत्र उपपन्नो' ति । यो पिस्स सावको उत्तमपुरिसो परमपुरिसो परमपत्तिपत्तो तं पि सावकं अब्भतीतं कालङ्कतं उपपत्तीसु ब्याकरोति-'असु अमुत्र उपपन्नो, असु अमुत्र उपपन्नो' ति ।। ___"अयं पि खो मक्खलि गोसालो "पे०... अयं पि खो निगण्ठो नाटपुत्तो' 'अयं पि खो सञ्जयो वेलठ्ठपुत्तो''अयं पि खो पकुधो कच्चानो 'अयं पि खो अजितो केसकम्बलो सङ्घी चेव गणी च०...... । १. सुत्तपिटके, संयुत्तनिकाय पालि, सलायतनवम्गो, चित्तसंयुत्तं, निगष्ठ नाटपुत्तसुत्तं,
४१-८-८, पृ० २६५-६६ । ७२