________________
सो चे अत्थो च धम्मो च कल्याणो न पापको भोतो चे वचनं सच्चं सुहतो वानरो मया ॥ १७ ॥ अत्तनो चेहि वादस्स अपराधं विजानिय न मं त्वं गरहेथ्यासि, भोतो वावोहि तादिसो ॥ १८ ॥ इस्सरो सब्बलोकस्स सचे कप्पेति जीवितं कल्याणपापकं निदेसकारी पुरिसो इस्सरो तेन लिप्यति ॥१९॥ स चे अत्यो च धम्मो च कल्याणो न च पापको
saoयसनभावञ्च
भोतो चे वचनं सच्चं सुहतो वानरो मया ॥२०॥ अत्तनो चे हि वादस्स अपराधं विजानिय न मं त्वं गरहेय्यासि, भोतो वादो हि तादिसो ॥ २१ ॥ सचे बेकहेतु सुखदुक्खं निगच्छति, पोरानकं कतं पापं तं एसो मुच्चते इणं, पोरानकं इणमोक्खो, विवध पापेन लिप्यति ॥ २२ ॥ सोचे अत्यो च धम्मो च कल्याणो न च पापको मोतो च वचनं सच्चं सुहतो वानरो मया ॥२३॥ अत्तनो चे हि वादस्स अपराधं विजा निय न मं त्वं गरहेय्यासि, मोतो वादो हि तादिसो ॥ २४ ॥ चतुन्नं एवं उपादाय रूपं सम्भोति पाणिनं यतो च रूपं सम्भोति तत्थेव
अनुपगच्छति ॥ २५ ॥
इधेव जीवति जीवो पेच्च पेच्च विनरस ति, उच्छिज्जति अयं लोको ये बाला ये च पण्डिता उच्छिज्जमाने लोकस्मिं विवध पापेन लिप्यति ॥ २६ ॥
कम्मं
सोचे अत्यो च धम्मो च कल्याणो न च पापको मोतो चे वचनं सच्चं सुहतो वानरो मया ॥ २७॥ अत्तनो चे हि वादस्स अपराधं विजा निय न मं त्वं गरहेय्यासि, भोतो वादो हि तादिसो ॥ २८ ॥ आहु खत्तविधा लोके बाला पण्डितमानिनो मातरं पितरं हजे अयो जेटुं पि भातरं हनेय्य पुत्ते च दारे च अथो चे तादिसो सिया ॥ २९ ॥
729
