________________
भावार्थ ॥ २४ ॥ प्रायश्चित तपरुप कल्प समाचारीनी स्थितिने विषे रह्यो साधु वहार गामादिकने विषे रह्या छे ते स्थिरादिकनी वैयावचने का जाय ते वारे स्थिवरने प्रथम सांभळ्युं हतुं जे ते साधुनो तप मुकावीशुं पण ते साधुने जाती वेळा स्थिवर तप मुकाववानुं संभाळवाने विसरी गया, ते परिहार तप वहेत्ता जनार साधुने एक रात्रीनो अभिग्रह करीने जे दीशाए वीजा साधु त्यां जावं कल्प. वळी त्यां सुंदर आहार उपधी वस्त्र आदी देखीने विहार निमित्ते वसवुं तेने न कल्पे, पण त्यां रोगादिक निमिते तेने वसनुं कल्पे. ते स्थिवरादिक कारण पुरुं थए अनेरा कहे हे आर्यो एक रात्री के वे रात्री रहो एम ते बेयावच करवा गएल साधुने एक रात्री अथवा वे रात्री वसवुं कल्पे. तेने एक रात्री के वे रात्री उपरांत रहेवुं न कल्पे. ते साधु त्यां एक रात्री अथवा वे रात्री उपरांत वसे तेने जेटली रात्री उपरांत वसे तेने, तेटली रात्रीनो दीक्षानो छेद एटले तेला दिवस दीक्षाना ओछा करे अथवा तपनुं प्रायश्चित आवे ॥ २४ ॥ इहां एकला साधुने न रहेवा भणी ए कारण क. हवे इहां एकलविहारी आश्री कहे छे ||
अर्थ || २५ ॥ भ० साधु । य० वळी । ग० गण (संघाडामां ) थी । अ० नीकळीने । ए० एकल । वि० विहारीपणे । प० एकल विहारीनी प्रतिमा ( अभिग्रह ) विशेष प्रत्ये । उ० पढीवर्जी ( अंगीकार करी ) ने । वि० विचरे ते साधु वळी (प्रतिज्ञा अविधीए पढीवर्जी कांइ दोष लगाडी ) शुद्ध चाले नहीं ते वारे । से० ते साधु । य० बळी । इ० इच्छे | दो० चीजीवार | पिo वळी । तं० ए तेहज | ग० गच्छने । उ० अंगीकार करीने । वि० विचरतुं वांछे तो केवी रीते गणमां लेवो ते कहे छे । पु० वीजीवार । आ० आलोवावे । पु० वीजीवार । प० पडीकमावे । पु० वीजीवार । छे० दीक्षा लीए । प० तप अथवा चारित्रना मायश्चितने विषे । उ० स्थापे ॥ २५ ॥
I
४
67
