________________
बवहार ॥१२३ ॥
अट्टाए धारेत्तए' वा परिग्गहित्तए वा सो वा णं धारेस्सइ अहं वा णं धारेस्सामि अन्नो वा णं धारेस्स. नो से कप्पइ ते पापुहिय अणामन्तिय अन्नमन्नेसिं दाउ वा अप्पाउं वा. कप्पड़ से ते आपुहिय आमन्तिय अन्नमन्नेसिं दाजं वा अप्पयानं वा ॥ १५ ॥
भावार्थ ॥ १५ ॥ साधु साध्वीने अधिको पात्र आदि दइने वस्त्रादिक उपगरण निसीथ सुत्रना १८ मां उद्देसा मुजव मांहोमांहि एक वीजाने अर्थे लइ घणा दूर मार्गे जावुं कल्पे, ते चीज अमुक साध्वीनुं नाम लइने तेने आपशुं अथवा हुं पोतेज राखीश अथवा अनेराने आपशुं एम करीने लीधी पण समुच्चय लीधी नथी तो ते चीज बीजाने आपवानी विधि कहे छे, जेने माटे ते चीज लीघी छे तेने पूछया विना अने तेने निमंत्रण कर्याविना मांहोमांहि देवी के विशेषे देवी कल्पे नहि, पण जेने मालधी छेतेने पूछी आमंत्रीने मांहोमांहि अनेराने ते चीज देवी के विशेषे देवी कल्पे ।। १५ ।। उपर उपगरण आश्री क§ ते तो आहार करे. ते भणी इहां आहारनी विधि आश्री अधिकार कहे छे ।।
अर्थ ॥ १६ ॥ अ० आठ | कु० ( कुर्केट ) कुकडीना । अं. अंडा ( इंडा ) दिक । प० प्रमाण । ए० एहवा एटले जे कवळ ( कोळीआ) मुखमांहि आवे एहवा । क० कवळनो जे । आ० आहार । आ० करतो (लइने ) श्रमण । नि० निग्रंथ १H (एचमां ) हाए दूरमवि अद्धाणं परिवहित्तए २H (एच) अन्ने.
उद्देसओ.
॥ ८ ॥
॥ १२३ ॥
