________________
बवहार ० ॥ ८६ ॥
भावार्थ ॥ १४ ॥ प्रवर्त्तणी मोह कर्मने उदये चारित्र छांडी (मैथुन सेववा ) देशान्तरे जाय ते वारे गणावच्छेदणीने एम कहे जे हे आर्या (मैथुन सेववा निमित्ते ) मारे चारित्र मुकवानो कारण छे तेथी ते चारित्र मुकतां थकां आ साध्वीने मारी पदवी स्थापनो. जो परिक्षा करतां ते साध्वी ते पदवीए स्थापना लायक जणाय तो ते पदवी तेने आपवी. जो खातरी करते पदवीने लायक न जणाय तो ते पदवी तेने आपवी नहि. जो बीजी कोइ साध्वी आ पदवीए स्थापना योग्य जणाय तो ते खातरी करी ते पदवी आपवी. जो कोइ पण साध्वी ते पदवी योग्य न जणाय तो मूळमां जे साध्वीनी प्रवर्तणीए भलामण करेल तेने ते पदवी आपबी. पछी ते पदवीवंतने अनेरीं साध्वीओ एम कहे जे हे आर्या ए तारी पदवी दुष्ट छे ते मुकी दे. जो साध्वी उपर जब कवाथी ते पदवी मुकीदीए तो तेने छेदके तपनुं प्रायश्चित आवे नहि. जो बीजी साध्वीओ तेनो पक्ष करीने ते पदवी मुकवामां मदद करे नहिं तो ते सर्वने ते पदवी मुकाय नहि तेटला दिवसनो छेद अथवा परिहार तप प्राfood || १४ || आचारंगादिक सूत्रना जाणनारने ते पदवी आपवी तेथी योग्य अयोग्यनो अधिकार कहे छे ।।
अर्थ ॥ १५ ॥ नि० साधु वळी । न० नवो दीक्षाए । ड० वरसे करी बाळक । त० यौवन अवस्थाए करी सहित । आ० आचारंग । प० कल्प ते निसीय एहवे । ना० नामे । अ० अध्ययनने । प० विसार्यो । सि० होय । से० तेने । य० वळी । पु० स्थिवर पूछेळा के० के | ते० तें । अ० अहो आयें । का० शा कारणे । आ० आचारंग । प० कल्प निसीथ । ना० एहवे नामे | अ० अध्ययन | प० विसाय छे । किं० शुं । आ० आबाधा रोगने कारणे । प० प्रमादने कारणे । से० ते विसारणहार साधु | य० बळी | व० बोले । नो० न । आ० आबाधा कारणे विसार्यो । प० प्रमादने कारणे विसार्यो । जा० जाव । जी० जीव लगे । त० तेहने । त० ते । प० प्रत्ये एटले ते पदवीना धरणहारने । नो० न । क० कल्पे । आ० आचार्यनी पदवी ।
1
उद्देसओ ॥५॥
। ८६ ॥
