________________
यवहार० ॥ ६५ ॥
मूळ पाठ ॥ ११ ॥ गामाणुगामं दूइकमाणी निक्खू य जं पुरओ कट्टु विहरई आहच्च वीसम्ने, अस्थियाई थ अने केइ उवसंपऊणारिहे, से उवसंपतियवे. नत्थ याई थ अन्ने केइ उवसंपद्मणारिहे, तस्स अप्पणो कप्पाए असमत्ते कप्पर से एगराइयाए पकिमाए जसं जसं दिसं अन्ने साहम्मिया विहरन्ति तसं तसं दिसं' उवलिए. नो से कप्पइ तत्थ विहारवत्तियं वत्थए, कप्पर से तत्थ कारणवत्तियं वत्थ. तंसि चणं कारणंसि निट्ठियंसि परो वएका । वसाहि अको एगरायं वा पुरायं वा एवं से कप्पइ एगरायं वा पुरायं वा वत्थए, नो से कपइँ परं एगरायाच्यो वा पुरायाओ वा वत्थए जं तत्थ परं एगरायाचो वा पुरायाओ वा वस, से सन्तरा छेए वा परिहारे वा ॥ ११ ॥
भावार्थ || ११ || एक गामथी बीजे गाम विचरता थका साधु रुतुबद्ध काळे आचार्य उपाध्याय जेहने आगळ करीने विचरे ते आचार्य उपाध्याय कदाचित काळ करे छते जो इहां समुदाय मांहि बीजो कोइ आचार्य, उपाध्याय, गणी, प्रवर्तक
४ H (एच ) 'माणे. २ HE (एचमा ) विहरेज्जा से य आ. ३ T (टी) वीसु. ४H (एचमां ) कप्पइ सेयं उवसंपज्जित्ताणं विहरित्तए ५P (पी) असते. ६ (एच) दिसिं. ७ H (एच) एगरायं वा दुरायं वा परं वत्थए.
उद्देसओ
118 11
॥ ६५ ॥