Agam 12 Uvavaiya Gujarati Translation

Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Dipratnasagar, Deepratnasagar

Page 10

આગમસૂત્ર 12, ઉપાંગસૂત્ર 1, ઉવવાઈયા તીર્થકર, સ્વયં બોધ પામેલા-સ્વયંસંબુદ્ધ, જ્ઞાનાદિ અનંત ગુણોથી-પુરુષોત્તમ, કર્મ શત્રુ નાશ કર્તા હોવાથી–પુરુષસિંહ, શ્વેત કમળ સમ નિર્મલ અને નિર્લેપ-પુરુષવરપુંડરિક, ઉત્તમ હાથીની જેમ બીજા ઉપર વિજય મેળવનાર-પુરુષવરગંધહસ્તી, લોકમાં ઉત્તમ, લોકના નાથ સમાન, લોકના હિતને કરનાર, લોકમાં પ્રદીપવત, લોકમાં પ્રદ્યોત-ઉજાસ કરનાર, સર્વ જીવોને અભય દેનારા, જ્ઞાનરૂપી ચક્ષુને દેનારા, મોક્ષમાર્ગને દેનારા, દુર્ગતિમાં પડતા જીવોને શરણદાયક, સંયમરુપી જીવનને દેનાર, શ્રત અને ચારિત્ર ધર્મને દેનાર, ધર્મને કહેનાર, ધર્મના નાયક, ધર્મ રૂપી. રથના સારથી, ચાર ગતિનો અંત કરનાર ધર્મમાં ઉત્તમ ચક્રવર્તી સમાન, સંસાર સમુદ્રમાં ડૂબતા પ્રાણીને માટે દ્વીપ સમાન, દુઃખથી પીડાતા જીવોને રક્ષક સમાન, ભવ્ય જીવો માટે શરણરૂપ, પ્રતિષ્ઠાનરૂપ, અપ્રતિહતશ્રેષ્ઠ જ્ઞાન-દર્શનનાં ધારક, છદ્મસ્થપણાથી રહિત, જિન-જાપક(સ્વયે રાગદ્વેષને જીતેલા અને બીજાને જિતાવનારા), તીર્ણ-તારક(પોતે તર્યા અને બીજાને તારનારા), બુદ્ધ - બોધક(પોતે બોધ પામેલા અને બીજાને બોધ પમાડનારા) મુક્ત-મોચક(પોતે કર્મોથી મુકાયેલા અને બીજાને મૂકાવનારા), સર્વજ્ઞ, સર્વદર્શી, શિવ-અચલ-અરુજ-અનંત-અક્ષય-અવ્યાબાધ-અપુનરાવર્તિક એવી સિદ્ધિગતિ નામ રૂપ સ્થાનને પ્રાપ્ત કરવાની કામનાવાળા, અરહંત(આઠ પ્રાતિહાર્ય યુક્ત), જિન(રાગ-દ્વેષ વિજેતા), કેવલી(કેવળ જ્ઞાના અને કેવળ દર્શનના ધારક), એવા તે ભગવાન હતા. તે ભગવંત મહાવીર- સાત હાથ ઊંચા, સમચતુરસ સંસ્થાન સંસ્થિત, વજઋષભનારાચ સંઘયણી, અનુલોમ-વાયુવેગ(વાયુપ્રકોપરહિત દેહવાળા), કંકગ્રહણી(કંકપક્ષી જેવા નિર્લેપ ગુદાશયવાળા), કપોતા પરિણામી(કબૂતરની જેમ અંત-પ્રાંત આહારને પચાવી શકે તવા જઠરાગ્નીવાલા), શકુનિ-પોષ-પુષ્ટિઅંતરઉરુપરિણત(ગુદાશય અને ગુપ્તાંગની આસપાસનો ભાગ નિર્લેપ હોય તેવા).. સૂત્ર-૧૦ (અધૂરેથી...) ભગવંતનું મુખ પદ્મ તથા ઉત્પલ નામક સુગંધી દ્રવ્ય જેવી સુરભિમય નિઃશ્વાસથી યુક્ત હતા. ઉત્તમ ત્વચા યુક્ત, નીરોગી, ઉત્તમ-પ્રશસ્ત અતિશય શ્વેત માંસયુક્ત, જલ-મલ્લ-કલંક-સ્વેદ-રજ-દોષ વર્જિત શરીરી હોવાથી નિરૂપલેપ, દીપ્તિથી ઉદ્યોતિત અંગયુક્ત, ઘન-નિચિત-સુબદ્ધ-લક્ષણમય-કૂટાગાર સમાન ઉન્નત અગ્ર મસ્તકવાળા, બારીક રેશાથી ભરેલ સેમલના ફળ ફાટવાથી નીકળતા રેસા જેવા કોમળ, વિશદ, પ્રશસ્ત, સૂક્ષ્મ, શ્લષ્ણ, સુરભિ, સુંદર, ભુજમોચક હતા, નીલમ, ભંગ, નીલ, કજ્જલ, પ્રહૃષ્ટ, ભ્રમરવૃંદ જેવા ચમકતા કાળા, ઘન, ઘુંઘરાળા, પ્રદક્ષિણાવર્ત કેશ-વાળ ભગવંતના મસ્તક ઉપર હતા. દાડમના પુષ્પ, સુવર્ણ સમાન નિર્મળ, સુસ્નિગ્ધ એવી વાળની ત્વચાભૂમિ હતી. ઘન, નિચિત, છત્રાકાર મસ્તક દેશ હતો. નિવ્રણ, સમ, લષ્ટ, પૃષ્ટ, અર્ધચંદ્ર સમ લલાટ હતું. પ્રતિપૂર્ણ ચંદ્ર સમાન સૌમ્ય વદન હતું. આલીન-પ્રમાણયુક્ત કાન ઘણા શોભતા હતા. પીન-માંસલ કપોલ દેશભાગ હતો. તેમની ભ્રમરો કંઈક ખેંચાયેલા ધનુષ સમાન સુંદર, કાળા વાદળની રેખા સમાન કૃશ, કાળી અને સ્નિગ્ધ હતી. તેમના નયન ખીલેલા પુંડરિક સમાના હતા. તેમની આંખો કમળની જેમ વિકસિત, ધવલ તથા પત્રલ હતી. નાક ગરુડ માફક ઋજુ અને ઉન્નત હતું. ઉપચિત, શિલ પ્રવાલ, બિંબફળ સદશ તેમના હોઠ હતા. પાંડુર, ચંદ્રનો ટૂકડો, વિમલ, નિર્મળ, શંખ, ગોક્ષીરના ફીણ, કુંદ, જલકણ, મૃણાલિ, ધવલ દંતશ્રેણી હતી. તેમના દાંત અખંડ, અસ્ફટિત, અવિરલ, સુસ્નિગ્ધ, સુજાત હતા. અનેક દાંત એકદંત શ્રેણી સમાન લાગતા હતા. તેમની જિહા અને તાલ અગ્નિમાં તપાવેલ અને જળથી ધોયેલ સ્વર્ણ સમાન લાલ હતા. સૂત્ર-૧૦ (અધૂરથી.) ભગવંતના દાઢી-મૂંછ સુવિભક્ત અને અવસ્થિત(વધે નહીં તેવા) હતા. તેમની દાઢી માંસલ, સંસ્થિત, મુનિ દીપરત્નસાગર કૃત “(વિવાદ)” આગમસૂત્ર ભાવાનુવાદ Page 10