Agam 12 Uvavaiya Gujarati Translation

Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Dipratnasagar, Deepratnasagar

Page 26

આગમસૂત્ર 12, ઉપાંગસૂત્ર 1, ઉવવાઈયા સૈનાપત્ય કરતા, પાલન કરતા, મહતા આહત-નૃત્ય-ગીત-વાજિંત્ર-તંત્રી-તાલ-ત્રુટિત-ધન મૃદંગ-દુંદુભિ આદિ વાજિંત્રના શબ્દોથી વિપુલ ભોગોપભોગ ભોગવતા વિચરો એમ કહીને જય-જય શબ્દ કરે છે. સૂત્ર-૩૨ (અધૂરેથી...) ત્યારપછી તે ભંભસારપુત્ર કૂણિક રાજા હજારો નયન-માલા વડે જોવાતો-જોવાતો, હજારો હૃદયમાળા વડે અભિનંદાતો-અભિનંદાતો, હજારો મનોરથમાળા વડે સાંનિધ્ય ઇચ્છાતો-ઇચ્છાતો, હજારો વચનમાલા વડે અભિસ્તવાતો-અભિસ્તવાતો, કાંતિ-સૌભાગ્ય વડે પ્રાર્થના કરાતો-કરાતો, ઘણા હજારો નર-નારીઓની હજારો અંજલી માલાઓને પોતાના જમણા હાથ વડે સ્વીકારતો-સ્વીકારતો, અત્યંત કોમળ વાણીથી કુશળ વાર્તા પૂછાતો, હજારો ભવનોની પંક્તિઓને ઉલ્લંઘતો-ઉલ્લંઘતો ચંપા નગરીની વચ્ચોવચ્ચેથી નીકળ્યો. નીકળીને જ્યાં પૂર્ણભદ્ર ચૈત્ય હતું ત્યાં આવ્યો. આવીને શ્રમણ ભગવંત મહાવીરની કંઈક સમીપે તીર્થકરના છત્ર આદિ અતિશય જુએ છે, જોઈને આભિષેક્ય હસ્તિ રત્નને ઊભો રાખ્યો, રાખીને આભિષેક્ય હસ્તિરત્નથી નીચે ઊતર્યો. ઊતરીને પાંચ રાજ-ચિહ્નો-ખગ, છત્ર, મુગટ, ઉપાનહ, ચામરને દૂર કર્યા. પછી જ્યાં શ્રમણ ભગવંત મહાવીર છે, ત્યાં આવે છે. ત્યારપછી શ્રમણ ભગવંત મહાવીરને પાંચ પ્રકારના અભિગમથી સન્મુખ જાય છે. તે આ પ્રમાણે 1- સચિત્ત દ્રવ્યોનો ત્યાગ, 2- અચિત્ત દ્રવ્યોનો અત્યાગ, 3- એકઘાટિક ઉત્તરાસંગ કરણ, 4- જોતાની સાથે જ અંજલી જોડવી, 5- મનથી એકત્ર ભાવ-કરણ વડે. શ્રમણ ભગવંત મહાવીરને ત્રણ વખત દક્ષિણ-પ્રદક્ષિણા કરી, કરીને વંદન-નમન કરે છે. વંદન-નમના કરીને ત્રણ પ્રકારની પર્યુપાસનાથી પર્યુપામે છે. તે આ પ્રમાણે - કાયિકી, વાચિકી, માનસિકી, કાયા વડે અગ્ર હાથપગ સંકોચીને, શ્રવણની ઇચ્છા કરતા, નમન કરતા, અભિમુખ વિનયથી અંજલી જોડી પર્યાપાસે છે. વાચા વડે જ્યારે જ્યારે ભગવન બોલતા હતા. ત્યારે-ભગવદ્ ! તે એમ જ છે, ભગવા તે તેમ જ છે, અવિતથ છે, અસંદિગ્ધ છે, ઇચ્છિત છે, પ્રતિષ્ઠિત છે, ઇચ્છિત-પ્રતિચ્છિત છે. ભગવન! તમે કહો છો તેમજ તે છે, એ રીતે અનુકૂળ વચન બોલતો હતો. માનસિક વડે મહાસંવેગ જનિત તીવ્રધર્માનુરાગરત થઈ સેવે છે. સૂત્ર-૩૩ ત્યારપછી તે સુભદ્રા આદિ રાણીઓ અંતઃપુરમાં અંદર સ્નાન યાવત્ પ્રાયશ્ચિત્ત કરી, સર્વાલંકારથી વિભૂષિત થઈ, ઘણી કુજા, ચિલાતી, વામણી, વડભી, બર્બરી, બકુશી, યુનાની, પહ્મવિ, ઇસિનિકી, ચારુકિનિકિ, લકુશિકા, સિંહાલિ, દમીલિ, આરબી, પુલંદી, પકવણી, બહલી, મુરુડી, શબરિકા, પારસી અર્થાત્ તે-તે દેશાદિની જે પોતપોતાની વેશભૂષા થી સક્રિત હતી, જે ચિંતિત કે અભિલષિત ભાવને સંકેત કે ચેષ્ટામાત્રથી સમજી લેવામાં વિજ્ઞ હતી. પોતપોતાના દેશાનુસાર જણે વસ્ત્રાદિ ધારણ કરેલા એવી દાસીઓના સમૂહથી ઘેરાયેલી, વર્ષધર-કંચૂકી તથા અંતઃપુરના પ્રામાણિક રક્ષાધિકારી વડે ઘેરાયેલી બહાર નીકળી. ત્યારપછી જ્યાં પ્રત્યેકના યાન હતા ત્યાં ગઈ જઈને પ્રત્યેક-પ્રત્યેકના યાત્રાભિમુખ જોડાયેલ યાનમાં બેસી, બેસીને નિજક-પરિવાર સાથે સંપરીવરીને ચંપાનગરીની વચ્ચોવચ્ચથી નીકળી, નીકળીને પૂર્ણભદ્ર ચૈત્યે આવી, આવીને શ્રમણ ભગવંત મહાવીરની કંઈક સમીપે છત્ર આદિ તીર્થંકરના અતિશયને જોયા, જોઈને પ્રત્યેકેપ્રત્યેકે પોતાના યાનને રોક્યા, રોકીને યાનમાંથી નીચે ઊતરી, ઊતરીને ઘણી કુન્શા યાવત્ દાસીથી પરિવૃત્ત થઈને શ્રમણ ભગવંત મહાવીર પાસે આવી. આવીને ભગવંતને પાંચ પ્રકારના અભિગમથી સન્મુખ ગઈ. તે આ પ્રમાણે - સચિત્ત દ્રવ્યોનો ત્યાગ, અચિત્ત દ્રવ્યોનો અત્યાગ યાવતુ મનનું એકત્રીભાવકરણ. પછી શ્રમણ ભગવંત મહાવીરને ત્રણ વખત આદક્ષિણ-પ્રદક્ષિણા મુનિ દીપરત્નસાગર કૃત “(ઉવવાઇય)” આગમસૂત્ર ભાવાનુવાદ Page 26