Book Title: Agam 12 Uvavaiya Gujarati Translation
Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Dipratnasagar, Deepratnasagar
View full book text
________________ આગમસૂત્ર 12, ઉપાંગસૂત્ર 1, ઉવવાઈયા કરે છે. વંદન-નમસ્કાર કરે છે. વાંદી-નમીને ઊભી રહી. કોણિક રાજાને આગળ કરીને, પોતાના પરિજનો સહિત ભગવદ્ સન્મુખ વિનયપૂર્વક હાથ જોડીને પર્યુપાસના કરવા લાગી. સૂત્ર-૩૪ (અધૂરું...) ત્યારપછી શ્રમણ ભગવંત મહાવીર ભંભસારપુત્ર કૂણિક રાજાને, સુભદ્રા આદિ રાણીઓને, તે મહામોટી પર્ષદાને –ઋષિપર્ષદા, મુનિપર્ષદા, યતિપર્ષદા, દેવપર્ષદા, અનેકશત, અનેક શતવૃંદ, અનેક શતવૃંદ પરિવાર ઉપસ્થિત હતો તેમાં ... ઓઘબલી, અતિઅલી, મહાબલી, અપરિમિત બલ-વીર્ય-તેજ-મહત્તા-કાંતિયુક્ત, શારદ-નવ-સ્વનિતમધુર-ગંભીર-ક્રૌંચ-નિર્દોષ-દુંદુભિસ્વર યુક્ત, ઉરમાં વિસ્તરતી, કંઠમાં અવસ્થિત થતી, મસ્તકમાં પરિવ્યાપ્ત થતી, સુવિભક્ત અક્ષરો સાથે, અસ્પષ્ટ ઉચ્ચારણ વર્જિત, સર્વાક્ષર સન્નિપાતિક પૂર્ણતા યુક્ત, સર્વભાષાનુગામી, એક યોજના સુધી પહોંચાડનાર સ્વરમાં, અર્ધમાગધી ભાષામાં બોલતા અરહંતે ધર્મ કહ્યો. સૂત્ર-૩૪ (અધૂરથી.) તે સર્વે આર્યો અને અનાર્યોને અગ્લાનપણે ધર્મ કહે છે. તે અર્ધમાગધી ભાષા તે સર્વે આર્યો અને અનાર્યોને પોત-પોતાની ભાષામાં પરિણામથી પરિણમે છે. તે દેશના આ પ્રમાણે લોક છે, અલોક છે, એ પ્રમાણે જીવ-અજીવ, બંધ-મોક્ષ, પુન્ય-પાપ, આશ્રવ-સંવર, વેદના-નિર્જરા તથા અરિહંત, ચક્રવર્તી, બલદેવ, વાસુદેવ (તથા) નરક-નૈરયિક, તિર્યંચયોનિક-તિર્યંચયોનિની, માતા-પિતા, ઋષિ, દેવો-દેવલોકો, સિદ્ધિ-સિદ્ધો, પરિનિર્વાણ-પરિનિવૃત્ત આ બધાનું અસ્તિત્વ છે. પ્રાણાતિપાત, મૃષાવાદ,અદત્તાદાન, મૈથુન, પરિગ્રહ છે. ક્રોધ, માન, માયા, લોભ યાવત્ મિથ્યાદર્શનશલ્ય છે. સૂત્ર-૩૪ (અધૂરથી....) પ્રાણાતિપાત વિરમણ, મૃષાવાદ વિરમણ, અદત્તાદાન વિરમણ, મૈથુન વિરમણ, પરિગ્રહ વિરમણ યાવત્ મિથ્યા-દર્શનશલ્ય વિવેક છે. સર્વે અસ્તિભાવ છે, તેમ કહેવાય છે, સર્વે નાસ્તિભાવ નથી તેમ કહેવાય છે. સુચિર્ણ કર્મો સુચિર્ણ ફળવાળા થાય છે, દુશ્ચિર્ણ કર્મો દુશ્ચિર્ણ ફળવાળા થાય છે. જીવ પુણ્ય-પાપનો સ્પર્શ કરે છે - બંધ કરે છે, જીવ ઉત્પન્ન થાય છે. પુન્ય-પાપ ફળ દેનાર છે. બીજી રીતે ધર્મ કહે છે - આ નિર્ચન્જ પ્રવચન સત્ય(ભવ્ય જીવોને હિતકાર), અનુત્તર(સર્વોત્તમ), કેવલિયા (અદ્વિતીય), સંશુદ્ધ(સર્વથા નિર્દોષ), પ્રતિપૂર્ણ, નૈયાચિક(ન્યાય યુક્ત), શલ્યકર્તન(માયા આદિ શલ્યોને કાપનાર), ર્ગ, મક્તિનો માર્ગ), નિર્વાણનો માર્ગ(સમસ્ત કર્મક્ષયથી ઉત્પન્ન પારમાર્થિક સુખનો માર્ગ), નિર્માણનો માર્ગ (અપુનરાગમન રૂપ સ્થાન પ્રાપ્તિનો માર્ગ), અવિતથ(વાસ્તવિક અર્થનું પ્રતિપાદન કરનાર), અવિસંધિ, સર્વ દુઃખનો અક્ષિણમાર્ગ છે, આમાં સ્થિત જીવો સિદ્ધ-બુદ્ધ-મુક્ત-પરિનિવૃત્ત અને સર્વે દુઃખોના અંતકર થાય છે. સૂત્ર-૩૪ (અધૂરથી..). એકાચ્ચ(એકાવતારી) એવા ભદંત પૂર્વકર્મો બાકી રહેતા, કોઈ એક દેવલોકમાં દેવપણે ઉત્પન્ન થાય છે. ત્યાં મહદ્ધિક યાવત્ મહાસૌખ્ય, દૂરગતિક, ચિરસ્થિતિક દેવલોકમાં જાય છે. તે ત્યાં મહદ્ધિક યાવત્ ચિરસ્થિતિક દેવ થાય છે. તે હાર વડે શોભતા વક્ષ:સ્થળવાળો યાવત્ પ્રભાસિત કરતા, કલ્પોપગ, ગતિકલ્યાણા, આગમેષિભદ્ર યાવતુ પ્રતિરૂપ થાય છે. ભગવદ્ આગળ કહે છે - એ પ્રમાણે .. જીવ ચાર સ્થાને નૈરયિકપણાનું કર્મ બાંધે છે, કર્મ બાંધીને નૈરયિકમાં ઉત્પન્ન થાય છે. તે આ - મહારંભતા, મહાપરિગ્રહતા, પંચેન્દ્રિય વધ અને માંસાહાર વડે. આ આલાવા વડે તિર્યંચયોનિકમાં માયાપૂર્વકની નિકૃતિ, અલિકવચન, ઉત્કંચનતા, વંચનતાથી ઉત્પન્ન થાય. મુનિ દીપરત્નસાગર કૃત “(વિવાદ)” આગમસૂત્ર ભાવાનુવાદ Page 27
