________________
प्रथमप्रकाश.
II प्रियं पथ्यं वचस्तथ्यं सून्तव्रतमुच्यते॥
तत्तथ्यमपि नो तथ्यमप्रियं चादितं च यत् ॥१॥ श्रर्थः- प्रिय, हितकारि, तथा जे सत्य वचन बोलवं, ते व्रतनुं नाम सूतृतव्रत कवाय, पण जे अप्रिय अने अहितकारि एवं सत्य पण सत्य न कहेवाय,
टीका:- प्रिय वचन एटले सांजलतां थकांज जे प्रिय लागे ते, अने पथ्य एटले आगामी कालमां हितकारी. हवे अहीं प्रिय अने पथ्य कहेवानु शुं प्रयोजन . ? ते कहे . व्यवहारनी अपेक्षाथी जे सत्य होय, ते पण जो अप्रिय होय तो बोलवू नहीं, जेम चोरने कहेवू के, तुं " चोर"; कुष्टीने कदे के तुं " कुष्टी " इत्यादि अप्रिय होवाश्री सत्य पण सत्य न कहेवाय. वली जे सत्य बतां, अहित होय, ते पण सत्य न कहेवाय, जेम शिकारी पुढे के, वनमां हरिणो ? तेने कहे, के, में हरणो त्यां जोयां , एम कहेवाथी ते प्राणीउनी घात थवाथी ते पण सत्य न कहेवाय. हवे त्रीजो मूलगुण,कहे .
अनादान मदत्तस्या स्तेयव्रतमुदीरितं ।। बाह्याःप्राणा नृणामों दरता तं दतादि ते ॥॥ अर्थः- अदत्त वस्तुनुं जे नहीं लेबु, तेने अस्तेयव्रत कहेलु , वली धन ने ते, माणसोनां बहारनां प्राणो , माटे ते धनने हरनारा माणसें, ते प्राणोनो नाशज कयों समजवो. ___टीकाः- धनना खामिए नहीं दीधेला धन- जे नहीं ग्रहण करवू, ते अस्तेयव्रत कहेवाय तेना चार नेदो बे, स्वामि अदत्त, जीव श्रदत्त, तीर्थकर अदत्त, तथा गुरु अदत्त नामे. तेम पनर, तृण, काष्ट आदिकना स्वामिए नहीं दीधेदुं ते “ खामिअदत्त" कहेवाय, वदी जे खामिए दीधेलु, पण जीवें पोते नहीं दीधेनुं ते, “जीवादत्त” कहेवाय; जेम दीदाना परिणाम विनाना पुत्र आदिकने, मातपिता गुरुने थापे , तेमां गुरुए " जीवादत्त" लीधुं कहेवाय. वली जेनी तीर्थकरोए मना करेली बे, एवा आधाकर्मिक दिक, जे ग्रहण करवू ते " तीर्थकरादत्त" कदेवाय वली स्वामिएं दीधेलु तथा आधार्मिकादिक दोषरहित, जे