Yaduvansh Prakash ane Jamnagarno Itihas

Author(s): Mavdanji Bhimjibhai Rat
Publisher: Mavdanji Bhimjibhai Rat

Page 833

૧૨૬ શ્રીયદુવંશપ્રકાશ.
[तृतीय ઉપરનું ગીત બોલતી વખતે ઇસરદાસજીએ પાણીની અંજલી ભરી ભરી કરણના શરિર ઉપર છાંટતાંજ કરણના શરીરમાં પુનર્જીવન આવ્યું, કરણ સજીવન થયા પછી એ ભકત કવિએ પરમાત્માના મહાત્મના સોળ દુહાઓ રચ્યા, જે તીથીના દુકાઓના નામે प्रसिद्ध छे,
॥ दोहा सोरठा॥ एके मन उचाट, राखो नव मानव रुदे, वसमी टाळी वाट, सवळी करशे शामळो॥१ बळतां राख्यां बाळ, बीजे बीलाडी तणां, चाडै ग्राही चाळ, साचो बेली शामळो॥२ टाणे राखी टेक, त्रीजे पंचाळी तणी, आपतमां तु एक, साचो बेली शामळो। ३ प्राहेलो गजराज, चोथे तें छोडावीओ. लटकाळा इलाज, छेवट राख्ये शामळा॥४ पांचममा प्रह्लाद, थम देखी झांखो थयो, सुणी भगतनो.साद,तें चलवी कीडी शामळा५ नरसिंह रुपे नाथ. छठे हरणाकश छळ्यो, हरि वधारी हाथ, संहार्यो ते शामळा॥६ पथरे बांधी पाज, समदर उपर सोतमे. रावण वाळराज. सघळ रोळयशामला। लाखाग्रहथी लाज, अभंग राखी ओठमे, कीधां उत्तम काज, सहपांडवनां शामळा लेता नागर लाज, नवमे नरसँया तणी, मामेरुं महाराज, सबळ पुये शामळा॥९ दसमे तारे द्वार, करी हठ बेठो कोलवो, बळीया फेरी बार, सनमुख कीधां शामळा॥१० नामोपाळी नेम, अगीआरस रहेतो अचळ, अगनीमांथी एम, साजो राख्यो शामळा।।११ आप्यु थह अजाण, बीख हळाहळ बारमे, पुतनावाळां प्रांण, चुसी लीधां शामळा।१२ परले कीधां पाप, तेरसमे गुनका तणां, मारो तु माबाप, सारज लेजे शामळा ।१३ दारिद कीयां दूर, सुदामाना चौदमे, हुतो तुज हजुर, संकट वेळा शामळाः।१४
आंब्यो जइ असमान, पनरे बळ चांप्यो पगे, प्रागवडने पान, केम समाणो शामळा।।१५ क्रणने इशर काज, सोळे सजीवन को, राखी पत महाराज, सेवक जोणी शामळा॥१६
પછી કરણજી જીવતા થતાં તેમના લગ્ન ઘણી જ ધામ ધુમથી કર્યા. અને તે પ્રસંગે વજાજી સરવૈયાએ ઇસરદાસજીને વરસડા અને ઇશ્વરીઆ એ બે ગામે આપી લાખપસાવ કર્યો. તે વિષેનું ઇસરદાસજીએ વજાજી સરવૈયાનું નીચેનું કાવ્ય બનાવ્યું હતું – गीत-जे सं पुरी रघुधाम पुरी जे, त्रीठ न आवे सतणतीए ॥
वजा पखे कुंण दीए वडसरो, देव पखे कुंण लंक दीए ॥१ वजाबसन गढ लंक वडसरो, सेव गीयां शाशण सडा । दुदाओत दशरथ ओत दीना, पारणे ए बे गाम वडा ॥२ सुरगीर मुगटन जेसो सोरठ, गोविंद वजो संप वडगात्र । त्रेता जुगे उधरीया तोखण, कळजुग उधरीया कव पात्र॥३ दुथीआ दाने विभीक्षण दीना, हे जदुरंग थान हर हंस । सोइ वजे चडे सरवहीआ, व्रसन शोह चाडे रघुवंश ॥४