Updeshmala Balavbodha Purvardha

Author(s): Kantilal B Shah
Publisher: Saurashtra Kesari Pranguru Jain Philosophical and Literary Research Centre

Page 120

દેવતાપને ઉપસિંગ આપણા તપગુણ તઉ ચલિઉ નહીં, કિયા ઉપસર્ગ, મત્ત ગ૰ પોસહ લીધઇ કાઉસિંગ રહ્યા અઢાર કોડિ દ્રવ્યના ધણી કામદેવ શ્રાવકની ઇંદ્રિð પ્રશંસા કીધી તે એકઇ દેવિ સદ્દહી નહીં તીણઇં વૈક્રિય માતા હાથિયાંનાં રૂપ ભુજંગમ સાપનાં રૂપ રાક્ષસનાં ઘોર રૌદ્ર અટટ્ટ હાસ તેહિ કરી ખોભવિઉ48 પુણ ખુભિઉ નહીં દૃઢવ્રત ભણી ઇગ્યાર શ્રાવકની પ્રતિમા આરાધી દેવલોકિ પહુતઉ, પછઇ એકવતારી હૂઉ. ૧૨૧.
એ વિવેકિયાની વાત કહી, અવિવેકી જીવ નિરપરાધઇ જીવ ઊપર કોપ કરતા દુર્ગતિઇ પડઇં, એ વાત કહઇ છઇ.
[ચંપાનગરીમાં કામદેવ શ્રાવક દેવતાના ઉપસર્ગ છતાં તપગુણમાંથી ચળ્યા નહીં. દેવે હાથી, સાપનાં રૂપ ધરી અને રાક્ષસના અટ્ટહાસથી કાઉસ્સગ્ગમાંથી ક્ષુબ્ધ કરવાના પ્રયાસ કર્યા પણ તે ક્ષુબ્ધ થયા નહીં.] ભોગે અર્ભુજમાણા વિ કેઇ મોહા પતિ અહરગ ́, કુવિઉ આહારથી, જત્તાઇ-જણસ્સ દમણુ` . ૧૨૨ ભોગે કેતલાઇ જીવ ભોગ રૂડા શબ્દરૂપરસાદિક, ઇચ્છા છતીઇ અપ્રાપ્તિð કરી અણભોગવતાઇ હુંતા કેઇ મો૰ મોહ અજાણિવા લગઇ, અધોગતિઇં પડઇં નર[ક]ગતિઇ જાઇ,કુતિઓ જ્તાઇ જિમ દ્રમક એક આહારાર્થી ભોજન વાંછતઉ યાત્રમાં ઉત્સવિ ગિયા લોક ઊપર કુપિઉ, મરી નરગિ ગિઉ.
કથા ઃ રાજગૃહનગર એક વાર, વૈભારગિરિ પર્વતિ લોક ઉજ્જાણી ગિઉ, ઇસીઇ એક ભિખારી ભોજન વાંછતઉ નગ[૨] માહિ ફિરિઉ, ભિક્ષા ન લાધી૧૦ પછઇ વૈભારગિરિ ગિઉ, તિહાંઇ લોક માહિ ફિરિઉ ભિખ્ખુ ન લાધી, પચ્છઇ લોક ઊપરિ કુપિઉ, પર્વત ઉપરિ ચડી સિલા પાડિવા લાગઉ, લોક દેખી૧૧ પરહઉ થિ પેલુઇ જિ પડિઉ, રૌદ્ર ધ્યાનિ મરી સાતમી નરક પૃથ્વી ગિઉ. ૧૨૨. ઇસિઉ અવિવેકીનઉં સ્વરૂપ જાણી વિવેકનઇ વિષયિ યત્ન કરવઉં, એ વાત કહઇ છઇ.
[કેટલાક જીવ રૂડા રસરૂપશબ્દાદિની ઇચ્છા છતાં એની અપ્રાપ્તિને લઈને અધોગતિએ જાય. રાજગૃહીમાં દ્રમક ભિખારી ભિક્ષા ન મળતાં વૈભારગિર ગયો
૧ ખ દેવતાને. ૨ ખ, ગ ‘ચાલિઉ નહીં’ પછી ખુભિઉ નહીં'. ૩ ક. કી. ૪ ગ પિિહલ દેવલોક. ૫ કે દગુ. ૬ ખ ‘હુંતા’ નથી. ૭ ખ જે. ૮ ખ ‘લોક’ પછી ‘ઉજ્જાણી.... નગ૨' પાઠ નથી. ૯ ખ પુર્ણ ભિક્ષા. ૧૦ ખ ‘લાધી’ પછી ‘પછઇ વૈભારગિરિ... ન લાધી' પાઠ નથી. ૧૧ ખ સિલા દેખી. ૧૨ ખ પરહા થયા (પરહઉ થિ'ને બદલે) ગ ૫રહઉ થિઉ. ૧૩ ખ ઇસિઉં’ પછી ‘અવિવેકીનઉ સ્વરૂપ જાણી' નથી.
ઉપદેશમાલા બાલાવબોધ (પૂર્વાર્ધ)
૭૩