________________
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
ભાવાર્થઃ-(૧) પ્રથમ કન્યાના પિતાને દીકરી ઉત્પન્ન થાય, ત્યારે જ ચિંતા થાય, પછી મોટી થયે કયા વરને દેવી એ ચિંતા થાય. તેને દીઘા પછી વળી સુખથી રહેશે કે નહીં રહે? એમ ચિંતા થાય, માટે કન્યાના પિતાને હા! મોટું કષ્ટ છે. (૨) જે જન્મે છે ત્યારથી શોક આપે છે, જેમ ઉંમરમાં વધે છે તેમ ચિંતા વધે છે, એને પરણાવવી એ પણ એક પ્રકારનો દંડ છે. ખરેખર! યુવાન કન્યાનો પિતા દુઃખી જ છે. (૩) જે પોતાના ઘરને શોષે છે, બીજાના ઘરને મંડિત કરે છે, કુળને કલંકિત કરનારી છે અને પાપનું ઘર છે, એવી કન્યાને જેણે જન્મ નથી આપ્યો તે આ સંસારમાં સુખી છે. || દોહા II
૩૦૦
સભામાંહે નિમિત્તિયો, પૂછ્યો મેં એક વાર; એ સવિનો વર એક હોશે, કિંવા ભિન્ન ભરતાર. ૭ તેણે જોઈને એમ કહ્યું, એ સવિનો વર છે એક; કોઈ પરદ્વીપથી આવશે, મહોટો નરપતિ છેક. ૮ નામ ઠામનું મુજ નહીં, એહવું નિર્મલ જ્ઞાન; પણ અહિનાણ કહું અછું, જાણી નિમિત્ત અનુમાન. ૯ દશમી દિનની મધ્યનિશે, આવી મળશે તેહ; કરો સામગ્રી લગ્નની, વેળા લીઘ સુસનેહ. ૧૦ સજી સામગ્રી તસ કહે, દિન પણ તેહિ જ આજ; એ સિંહાસન અલંકર્યું, સીધાં વંછિત કાજ. ૧૧ સંપ્રતિ સુંદર લગ્ન છે, દોષ અઢાર નિકલંક; કન્યાનો કરગ્રહ કરો, જેમ રોહિણી મૃગાંક. ૧૨ બહુ આગ્રહથી નવ કની, કરપીડન તતકાલ; તે નિરખણને આવીયા, નગરલોક અસરાલ. ૧૩ ચાર વહૂ જે શેઠની, જોવા આવી જામ; તે દેખીને તે કહે, અહો યોગ્ય અભિરામ. ૧૪ ચિંતે કુમર એ જાયશે, તો ઇહાં રહ્યો કેમ કરેશ; એ સાથે જાઉં તો ભલું, શૂનો છે મુજ દેશ. ૧૫ એમ ચિંતી પાનેતરે, વસ્ત્રાંચલે લખે એમ; પ્રતાપસિંહ રૃપસુત અછું, શ્રીચંદ્ર કુશસ્થલે ખેમ. ૧૬
