________________
ખંડ ૪ | ઢાળ ૪૫
૪૫૯
ગાદી अप्पागमो किलिस्सई, जइ करेइ अइ दुक्करं च तवं सुंदर बुद्धिइकयं, बहुयंपि न सुंदरं होई १ अपरिच्छिय सुय निहसस्स, केवल मुजिनसुत्त चारिस्स सबाजामण विकयं, अन्नाणं तवे बहुं पडई २ અલ્પ શ્રતને આપણે, જે છંદે ચાલે; તે તપ જો કરે આકરું, તો ભવ નવિ પાલે; જેમ જેમ તપ ઉદ્યમ કરે, તે કષ્ટ અયાણ; ઘર્મદાસ ગણિ કેરડું, એ વચન પ્રમાણ. ૧૧ યતનાપૂર્વક તપ કરો, જેમ ભવને વામો; આણા યતના જો મલે, તો શિવસુખ પામો; એમ ગુરુવયણ કહ્યાં ઘણાં, પણ નવિ પડિવજિયાં; યતના વિણ કરે કષ્ટને, દુષ્કર ચિત્ત રજિયાં. ૧૨ વળી ફરીને કરુણા કરી, ગુરુ વયણાં ભાખે; જો યતનાશું તપ કરે, ગુરુ આણા સાખે; તો અચરિજ લહે સુરનરા, અવરનું શું કહેવું; માનવ જન્મ તણું સદા, ફલ એણી પરે લહેવું. ૧૩ આલોયણ સલિલે કરી, નિજ પાપ પખાલો; થોડું પણ તપ આચરી, આતમ અજુવાલો; આપ છંદે કીધું થર્ક, ઇહ લોક ન સારું; કાશકુસુમ પરે પરભવે, ફલ નહીં એમ વારું. ૧૪ એણી પરે વિવિઘ યુગતે કરી, કહ્યું પણ નવિ માને; તિરસ્કાર કર્યો જાણીને, કહે આવી કાને; કહે મુજ શોથી દીઓ પ્રભુ, વિધિશું ગુરુ આપે; આલોયણ આજ્ઞા તણી, નિજ મનડું થાપે. ૧૫ વિચરે ગુરુની સાથે તે, કરે તીવ્ર તપાદિક; કેતો કાલ એમ નિર્વહ્યો, ન લીએ વિગયાદિક; છઠ્ઠઠ્ઠમ દશમાદિકે, યાવત છહ માસા;
એમ કરતાં કોઈ કર્મને, વશ થઈ આશંસા. ૧૬ ૧. કેરુ (ધર્મદાસ ગણિનું)
