________________
૩૩૯
ખંડ ૪ | ઢાળ ૧૨ જો પરણી એણે છલ કરી, પણ મુખે ન કહું એ કંતજી; સતી અથવા અસતી અછું, તે જાણે શ્રી ભગવંતજી. એ. ૨ એમ કરતાં જો તમો ગણો, મુજને પરતરુણી ભાવેજી; તો મુજ શરણ એ ચય'હજો, અથવા તપસ્યા અનુભાવેજી. એ. ૩ અપર કાર્ય માહરે નહીં, કૃત કર્મ ન છૂટે કિમહીજી; જે અંતરાય મેં બાંઘીઓ, ઉદયે આવ્યું તે ઇમહીજી. એ. ૪ તિહાં શ્રીચંદ્ર એમ સાંભળી, શીલ દ્રઢતા તાસ પ્રશંસેજી; નિગ્રહ યોગ્ય તે કુમર છે, પણ અનુકંપા મન હીમેજી. એ. ૫ મૂકાવી નૃપને કહે, એ મોહ તણી રાજઘાનીજી; વિષયે પ્રાણી રોલવ્યા, કુણ રાજા રંક ને માનીજી. એ. ૬ ઘન જીવિત ભોગ અશનના, અણતૃપતા સઘલા પ્રાણીજી; ગયા જાશે અને જાય છે, ફરતા છે ચઉ ગતિ ખાણિજી. એ. ૭ મદન પિશાચ છલે સદા, મધ્યત્રિવલી પંથ વિચાલેજી; પીવર કુચ યુગ ચોતરે, તરુણીનાં નયણ નિહાલેજી. એ. ૮ यदुक्तं-धनेषु जीवितव्येषु स्त्रीषु चाहारकर्मसु
अतृप्ताः प्राणिनः सर्वे, याता यास्यंति यांति च १ मध्यत्रिवलित्रिपथि, पीवरकुचचत्वरे च चपलदृशां छलयति मदनपिशाचः पुरुषस्य मनोपि च स्खलितं २ ભાવાર્થ-૧. ઘનમાં, જીવિતવ્યમાં, સ્ત્રીઓમાં, આહાર કર્મોમાં, સર્વે પ્રાણીઓ અતૃકા ગયા છે, જશે અને જાય છે. ૨. ચપલ દ્રિષ્ટિવાલી સ્ત્રીઓના મધ્ય ત્રિવલી રૂપ ત્રણ માર્ગને વિષે જાડા અને મોટા એવા કુચ પર્વતરૂપ ચોતરામાં બેઠો એવો કામદેવરૂપ પિશાચ પુરુષના મનને અલિત કરે છે. પિષ્ટની મધુની ગુડ તણી, મદિરા કહી તન પ્રકારજી; . ચોથી સુરા છે કામિની, જેણે મોહ્યું જગત એ સારજી. એ. ૯ મદિરા તો પીઘી મદ કરે, સ્ત્રી મદિરા તો દીઠે મોહેજી; દ્રષ્ટિ મદિરા જાણીએ, તે માટે તેહ ન જોવેજી. એ૦૧૦ પંથ ચાર બોલ્યા અછે, નારીના વિષય પ્રસંગેજી; સુ સંકટ ને વિષમ વળી, મહાપંથ સમપંથ રંગેજી. એ૧૧
-
-
-
-
-
-
- -
- -> .. -ળ
