________________
४४८
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ તેહવે સમયે ગોકુલમાંહે, આગળ સાથ અભાવે: કાલ નિગમવા હેતે ચિત્તે, સુઝુસિવો તિહાં આવે. ૯ ભોજન હેતે ભમતો ભમતો, ગોકુલીને ઘેર આવ્યો; મનગમતું જો ભોજન દેવો, તો સઘલો મેં પાવ્યો; ચંદનપીઠ પરે તે મીઠી, સુઝુસિરી તિહાં દીઠી; હૃદયમાંહે ખીલી પરે પેઠી, જાગી કામ અંગીઠી. ૧૦ રૂપે રતિથી એહ ઉક્કિઢી, મતિ થઈ તિહાં તસ ઘીઠી; જાણે આવી મદનની ચિઠ્ઠી. થયો ઉલંઠ જેમ જેઠી: પ્રથમ યૌવન વયમાંહે બેઠી, એથી અવર કની હેઠી; માર્યો મદનશરે માં મૂઠી, જઈ ન શકે તે ઊઠી. ૧૧
જંપે રે ભદ્ર! તુજને દીએ, માતા પિતા એ તાહરાં; મુજને તો ઘન શત પલ કંચન, આપું એકણ વારા; સયણ અવરને બહુ ઘન આપે, થાપું તુજને પાસે; એહવાં તેહનાં વયણ સુણીને, ચિત્તમાં સુંદર ભાસે. ૧૨ તેણીયે તેહ સયણાં મેલી, કહે કિહાં ઘન તે દેખાડો; પંચ રત્ન દેખાડ્યાં તતક્ષણ, કહે એહ કિયો પવાડો; તે કહે એ ઇંટાળા સરખાં, એ ઘન કેણે લેખે; સુઝુસિવો કહે એહનો મહિમા, જાણે તેહ વિશેષે. ૧૩ આવો પુરમાં એહનો મહિમા, દેખાડીને સુણાવું; તો તે સાથે પુરમાં પહોતા, રયણનું મૂલ્ય જણાવ્યું; રયણ પરીક્ષક નર જે હુતા, તેણે જઈ ભૂપતિ પાસે; દ્વિજ કહે રત્નનું મૂલ્ય પ્રકાશો, તવ તે પરીક્ષક ભાસે. ૧૪ તેહ કહે એક રતનનું અમથી, મૂલ્ય ન કહિયું જાયે, તો પાંચેનું મૂલ્ય કેણી પરે, સાથ કરી કહેવાયે; તવ રાજા કહે દ્વિજને સુણ રે, ભવ્ય રત્ન એ પંચ; મૂલ્ય કિડ્યું આપું હું તુજને, તેહ પારિખયણ પંચ. ૧૫ દ્વિજ કહે સ્વામી પ્રસન્ન થઈને, જેહ આપો તે પ્રમાણ; યદ્યપિ બહુ મૂલાં છે તો પણ, તુમે છો પ્રીતિનું ઠાણ; દસમય કોડી કંચન આપી, હા કહી તેણે લીધું; ઉપર વળી એહવું તેણે માગ્યું, રાજાએ તે પણ દીધું. ૧૬ ૧. કહે ૨.ચાર તોલા જેટલું માપ
