________________
૪૦ ૦
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ || દોહા II. હવે તે દ્વિજ ભમતો હતો, દુર્ભવના લંકાર; પામ્યો તિહાં પણ લોકનાં, વેચે લઈ લેઈ બાલ. ૧ એમ કરતાં તેણે જોડિયું, દ્રવ્ય બહુલ કરી પાપ; લોભીને લજ્જા ન હુયે, ન ગણે માય ને બાપ. ૨ સર્વ કરી ઘન એકઠું, લીઘાં તેણે પણ રત્ન; એમ કરતાં તે દેશમાં, સાધી ઘણું પ્રયત્ન. ૩ દુષ્ટકાલનાં વરસ તેણે, કાઢ્યાં વર્ષ જ આઠ; લોકો પણ જેમ તેમ કરી, ખાતાં ખડઘન કાઠ. ૪ હવે તે ગોવિંદ વિપ્રને, લક્ષ્મીનો ક્ષય થાય; જેમ આખું જીવને, અંજલિ જલ પરે જાય. ૫ વળી વિશેષે ચિંતિયો, ઘાન્ય તણો સંભાર;
અન્ન સમું કોઈ રયણ નહીં, જોતાં આ સંસાર. ૬ થતા–ન્નિઃ પ્રાણશૈવ, સ્થાનકો ભયરક્ષવા:
ज्ञानदो जनकश्चैव, सप्तैते पितरः स्मृताः १ ભાવાર્થ-અન્ન દેનાર, પ્રાણ દેનાર તથા સ્થાન દેનાર, ભય થકી રક્ષા કરનાર, જ્ઞાન દેનાર, જનક એટલે માતા અને પિતા-એ સાત પિતા જાણવા. ૧
તેણે તિહાં ઇમ ચિંતવ્યું, જે ન લહીએ દુષ્કાળનો પાર; કેણિ પરે એહમાં કરી શકું, કુટુંબ તણો ઉદ્ધાર. ૭
!! ઢાળ સત્તાવીશમી |
(ઘર આજ્યો હો મનમોહન ઢોલા- એ દેશી) એમ ચિંતવતો હૃદયમાં, હવે કેમ કરી નાખીશ કાલ; સાજન; એહવે આવી ગોવાલણી, કાંઈ મઈ વેચણને કાજ. સાજન; તેણે કાલે હો મનડું એમ વાલે, હોયે તેહ જ હો લખીયું જે ભાલે,
આપ બુદ્ધે કહ્યું ન જાય. તેણે ૧ ગોકુલપતિની ભારજા, આહિરી ગોકુલી નામ; સાવ મઈની માટલી તે લીએ, દેઈ તંદુલ મૂલ્ય અનામ. સાતે ૨
૧. પાંચ
