________________
ખંડ ૪ | ઢાળ ૩પ
૪૨૫ હવે આલોયણ લીધે કેટલા ગુણ ઊપજે તેનું પાંચમું દ્વાર કહે છે
गाहा
लहु आल्हाइ जणणं, अप्पपरणिवित्ति अज्जवं सोही दुक्कर करण अढाइ, निस्सल्लं होइ सोहि गुणा १
અથ ગાથાર્થ હલકો થાયે પાપના, ભરથી જેમ ભારે; વાહક અપસન ભારથી, મન શાતા ઘારે. પર ગયે પાપે આલ્હાદ હુયે, જેમ 'નિરુજ કાયા; આતમ વિરતિ ગુણે કરી, ન ઘરે પર માયા. પ૩ અપ્પપરનિવૃત્તિ એહ, પર પુગલ કહીએ; વિષયાદિકથી ઓસરે, ત્રીજો ગુણ લહીએ. ૫૪ ઋજુતા ભાવ વધે જિહાં, તે અજ્જવ ચોથો; શોઘીપણે રિપુ જીતી હોય, જેમ શરનો અબોઘો. પપ દુષ્કર કરણ એ કહ્યું, મન વચ તનુ યંત્રે; આઢા મર્યાદા પરમ, બોલી જેમ તંત્રે. ૫૬ હોયે નિઃશલ્ય પ્રમોદ પુષ્ટ, એ આલોયણના ગુણ; જાણી જે ભવિ આદરે, કહ્યો તેહિ જ નિપુણ. પ૭ આલોયણ પરિણામવંત, થઈ ઉદ્યમ મંડે; એમ કરતાં તે અંતરાલે, જો પ્રાણને છંડે. ૫૮ તો પણ આરાઘક કહ્યો, સંસારને છેદે; પણ નિઘરોલે ન વર્તવું, જો અંતર ભેદ. ૫૯ જો પણ ગુરુપદ આવીને, નિજ દોષ પ્રકાસે; આલોયણ લીએ શુદ્ધ ભાવે, કરે તેહ ઉલ્લાસે. ૬૦ તો નિઃશલ્ય થઈ કરી, શિવસુખને પામે; યદ્યપિ તે ન લહે કદાચ, તો વૈમાનિક કામે. ૬૧ એણી પરે આતમ શુદ્ધ થાય, અપરાધ ખમાવે;
એ લક્ષણ છે ભવિકનાં, શુભ સંતતિ આવે. ૬૨ ૧. નીરોગી ૨. વચ્ચે શ્રી. ૨૨
