________________
ખોરાક ખાઈ ગયો.
એજ વખતે એના હાથમાં એક ફળ આવ્યું. એ ફળ એણે મોમાં મૂક્યું તો મુખ રાખથી ભરાઈ ગયું.
રૂપ આવા વિચિત્ર અનુભવમાંથી પસાર થયો હતો ત્યારે એના કાનમાં અવાજ આવવા લાગ્યો, ‘તું ઉપવાસ કર, તારે તપ કરવું જોઈએ. તારો દેહ શુદ્ધ બનશે, તું બુદ્ધ બનીશ.' રૂપે આ અનુભૂતિને તરંગ માન્યા. એને લાગ્યું કે આ એક ભ્રમ છે અથવા કોરી કલ્પના છે. છતાંય જે સમજી ન શકાય એવું આંતરયુદ્ધ શરૂ થઈ ગયું હતું.
કદાચ એ સદ્ અને અસદ્નો સંઘર્ષ હતો.
એ નક્કી હતું કે મનમાં તોફાની તાંડવ નૃત્ય ચાલી રહ્યું
હતું.
આ આંતરયુદ્ધે એને પોચોપચ બનાવી દીધો અને નાના બાળકની જેમ એ ધૂસ્કે ધૂસ્કે રડવા લાગ્યો.
એ ક્ષણે કોઈ વહાલભર્યો હાથ દેહ પર ફરતો હોય એવો અનુભવ થયો. વળી માતા જેવો કોમળ, વહાલભર્યો અવાજ સંભળાયો, ‘બેટા, આંખો ખુલ્લી રાખજે. તારે જે જોવું છે એ દેખાશે.’
આ બિમારી અને આ અનુભવથી રૂપને વિચાર આવ્યો, ‘મારી પથારી પાસે કુટુંબીજનો, સ્નેહીઓ અને વહાલી સખી દૂર ખસતા નથી પણ તેઓ મારું દુ:ખ લઈ શકતા નથી.’
એણે ઘરની એક એક ચીજ તરફ નજર ફેરવી અને વિચાર્યું, ‘હું અહીં અતિથિ છું. મારો મુકામ વણઝારાની જેમ અલ્પકાલિન છે. મારે યાદ રાખવું જોઈએ કે હું પૃથ્વી પર મહેમાન છું.’
એક મિત્રે મોસંબીનો રસ પીવરાવ્યો અને તે બોલ્યો, ‘બહુ વિચાર ન કર. સૌ સારા વાના થશે.’
આ માંદગીમાં એને જાતજાતના અનુભવ થતા હતા. એકવાર એને સખત તરસ લાગી હતી. એના હાથમાં રૂપાનો પ્યાલો હતો. સામે અમૃતકુમ્ભ હતો. એણે પ્યાલો અમૃતથી ભર્યો. પ્યાલો હોઠ
શાન્નિપથનો યાત્રી : સ્વપ્ન દ્રષ્ટા ચિત્રભાનુ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
૧૩
www.jainelibrary.org
