________________
-
એ પ્રેમનો તંતુ હવે તૂટી ગયો હતો. શરૂઆત થઈ ન થઈ, ત્યાં પ્રેમ દુનિયા ત્યજી ગયો હતો.
બાળપણ સારું હતું. બા તારાઓ વચ્ચે રહેવા ગઈ છે. એ તને બોલાવશે. આ આશ્વાસનથી જીવન જીવવું સહેલું બન્યું હતું.
પણ જુવાનજોધ રૂપને ઉષાના મૃત્યુ સમયે આશ્વાસનના એવા શબ્દો અસર કરે એવું ન હતું.
મન હવે તો આ દુનિયાની વસ્તુઓમાંથી ઉઠી ગયું હતું. જાણે સમગ્ર દેહમાં વૈરાગ્ય જાગ્યો હતો. તોય લોહી નીતરતા હૃદયમાંથી પ્રશ્ન જાગતો હતો. મારો એ પ્રેમ સંબંધ અલોપ થઈ ગયો. મારા જીવનમાં આવનાર ઉષા અજોડ હતી. એણે મને પ્રેમની મધુરતા ચખાડી. બા અને બહેનના પ્રેમથી વંચિત એવા મને ઉષાએ જે પ્રેમ આપ્યો એ પ્રેમના સહારે હું જીવી જાત પણ ઉષા આંખથી ઓઝલ થઈ ગઈ?
જો વહાલાઓનો કાયમ માટે વિયોગ આવી પડવાનો હોય તો જીવનનો અર્થ શું, કોના માટે જીવવું, શા માટે જીવવું?”
રૂપમાં મનોમંથન જાગ્યું. એ મનોમંથને એને નવી દિશામાં નવા દરવાજા ખોલી આપ્યા.
‘શું હું પણ આ અચાનક, સર્વ ભૌતિક સુખ અને સંપત્તિ છોડીને ચાલ્યો જઈશ?'
જે અણધાર્યું જવાનું જ હોય તો હું સક્રિય રહું કે નિષ્ક્રિય રહું તેથી શું ફેર પડવાનો છે?”
આવા વિચારોને લીધે કાપડની દૂકાન પરથી એનું મન ઉઠી ગયું. એના હૃદયમાં શૂળ ભોંકતી હોય એવી વેદના થતી હતી.
મન અંશાત હતું.
અશાંત મન વિચારો કરતું હતું કે મારે મૃત્યુ વિશે જાણવું જોઈએ.
પોતાના આ નવા વિચારને અમલમાં મૂકવા રૂપ પિતાની રજા લઈ અરવિંદ આશ્રમમાં ગયો.
૧૮ Jain Education International
શાન્તિપથનો યાત્રી : સ્વપ્ન દ્રષ્ટા ચિત્રભાનું For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
