________________
ત્યાગીને હું સાધુ બની રહ્યો છે. માયા મમતાની, લોભની અને અપેક્ષાની દુનિયાને તું છોડીને આ નવો માર્ગ ગ્રહણ કરી રહ્યો છે. હવે તારે દેહથી એકલા રહેવાનું છે પણ મનથી વિશ્વ સાથે અનુસંધાન સાધવાનું છે.’
ગુરૂના વચનોનું પાન કરીને સાધુએ પોતાના સંસારી પિતા તરફ એક નજર નાખી.
પોતાના પુત્રને સાધુવેશે જોઈને પિતાના હૃદયમાં અવનવા ભાવ જાગ્યા. તેઓ તૃપ્ત થઈને ઘરે જવા નીકળ્યા.
ચંદ્રપ્રભસાગરે પહેલી રાત પસાર કરી. વહેલી સવારે તેઓ ધ્યાનમાં બેઠા. સો અહમ્નો જાપ કરવા લાગ્યા.
હું કોણ છું? એ પ્રશ્નનો જવાબ જાણે અંતરમાં ઊગી નીકળતો હતો. દેહમાં અમૃતગંગા વહેતી હતી.
આંખમાં આનંદના પૂર ધસી આવતા હતાં. અંતરમાં હર્ષ ઉભરાતો હતો.
સમય પસાર થયો અને ગુરૂ સાથે વિહાર શરૂ થયો. રોજ વહેલી સવારે ચાલવાનું શરૂ થતું બાર માઈલનો પંથ કાપવામાં આવતો.
પછી ઉપાશ્રયમાં વિરામ લેતા હતાં.
થોડા દિવસમાં ચંદ્રપ્રભસાગરજી અનુભવવા લાગ્યાં કે એમની ઉર્ધ્વયાત્રા શરૂ થઈ છે.
સાધુ તરીકે ભરચક દીનચર્યામાં છતાં ય મન ભૂતકાળમાં સરી પડતું હતું.
મનમાં યાદોની વણઝાર શરૂ થતી, ‘શું બા, બહેન અને ઉષા ફરી કદી જોવા મળી શકશે, જે ગુમાવ્યાં છે એને કેમ મળી શકાતું નહિ હોય ?'
મન સામે સવાલ કરતું, ‘હવે તો તારી ઉર્ધ્વગામી યાત્રા શરૂ થઈ છે. એ જ તારું જે જીવન ધ્યેય છે તો વિખૂટા પડેલાને મળવાનો મોહ શા માટે?’
૨૮
Jain Education International
શાન્નિપથનો યાત્રી : સ્વપ્ન દ્રષ્ટા ચિત્રભાનુ
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
