________________
શાતિનાથચરિત્ર-ચિત્રપટ્ટિકા એક ઉપવાસ દીક્ષાના પૂર્વદિને થાય અને બીજે દીક્ષાના દિવસે ભગવાન શાતિનાથે આ છઠ્ઠ તપનું પારણું, દીક્ષાના બીજા દિવસે સુમિત્ર નામના રાજવીને ઘેર, તેના હાથે ખીર વહોરીને કર્યું હતું,
દીક્ષા દિવસથી માંડીને બાર માસની કઠોર આત્મ-સાધનાને અંતે, અને વસ્તુત: તે શ્રીણના ભવથી જ આદરેલી તબક્કાવાર આત્મસાધનાના અંતિમ અને પરિપૂર્ણ પરિણામરૂપે, એમને, હસ્તિના પુરના સહસ્રામ્રવનમાં, નન્દિવૃક્ષ નામના વૃક્ષ તળે, કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થયું. કહે કે શ્રીણના ભવમાં વાવેલું કલ્યાણવૃક્ષ અહીં પૂર્ણ રૂપમાં ફળ્યું. તીર્થંકર પદ પર પ્રતિષ્ઠિત થયેલા શાન્તિનાથ હવે વીતરાગ, વીતષ અને વીતોહ બન્યા. હવે તેમણે, દેવાએ રચેલા સમવસરણમાં બિરાજીને પોતાની પ્રથમ ધર્મદેશના આપી અને એ વખતે સાધુ, સાધ્વી, શ્રાવક, અને શ્રાવિકારૂપ ચતુર્વિધ સંઘની સ્થાપના કરી. ભગવાનને પૂર્વાવસ્થાને પુત્ર રાજા ચક્રાયુધ જ ભગવાનને પ્રથમ ગણધર બન્યો. આ ચકાયુધ તે બીજુ કઈ નહિ, પણ મૂળે શ્રીણના ભવની રાણી અભિનંદિતા અને પછીથી શ્રીવિજય, અનન્તવીર્ય, સહસ્રાયુધ અને દરથ એ બધાનાં રૂપમાં શ્રીષેણ ઉફે ભગવાન શાન્તિનાથ ભવોભવને સાથીદાર છે.
આ પછી તે ભગવાન શાન્તિનાથે તીર્થકર અવસ્થામાં પચીસ હજાર વર્ષ સુધી પૃથ્વી ઉપર વિહાર કર્યો અને અસંખ્ય પ્રાણીઓનો ઉદ્ધાર કર્યો. પ્રાંતે, તેઓ સમેતશિખર પર્વત ઉપર પધાર્યા અને ત્યાં પોતાનું સમગ્ર [ એક લાખ વર્ષનું] આયુષ્ય પૂરું થયું. છેવટે એક માસનું અનશન કરીને, પિતાની સમગ્ર સાધનાના ચરમ કે પરમ દયેયરૂપ મોક્ષમાં પધાર્યા. મોક્ષ એ એવી સ્થિતિ છે કે જ્યાં તન-મનવચન નથી અને તેથી જ જન્મ-જરા-મરણ કે રેગાદિના ઉપદ્રવ નથી; વળી, જ્યાં ગયા પછી પુન: કદી ભવચક્રમાં અવતરવાનું નથી અને જ્યાં અનુભવાતા આમિક સુખનું વર્ણન કરવું કેઈનેય માટે શકય નથી; આવી સ્થિતિ ભગવાન શાન્તિનાથે પ્રાપ્ત કરી.
-~
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
