Rudhi Prayog Kosh

Author(s): Bhogilal Bhikhabhai Gandhi
Publisher: Gujarat Varnacular Society

Page 335

* વખાં વાંકાં ઉતારે એ. ]
( ૧૨ )
[ વસંતિયું વળગવું.
વધ્યાં વાંદરાં ઉતારે એ મહા ઉદમા- | હાડામાં એકજવાર આવતા એ જે દુર્લભ રિમાકાની કે અટકચાળા છોકરાને વિષે | દહાડે તે. બોલાતાં વપરાય છે.
વરસાદ વરસાવ, (ગાળતીર–પથ્થર વડી નીતિ, દીર્ધ શંકા; . (શ્રાવકોમાં.) | મંત્ર વગેરેનો.) “ધીને વરસાદ વરસાવ્યો વડીખ વંઠી જવાં, કામ બગડી જ- એટલે નાતમાં બહુ ધી પી રહ્યું. વું ખાટું મેળું થઈ જવું.
વરસાદની પેઠે વાટ જેવી, ઘણી જ આ હજી કઈ વડીપાપડ વંઠમાં નથી, તુરતાથી વાટ જેવી. સવારમાંજ પછી, છે કાંઈ.”
લાડકોર ઘેલાભાઈની વરસાદની પેઠે મણિ અને મેહન. વાટ જોતી હતી.” વડું કરવું, રદ કરવું; ભણી નાખવું.
બે બહેને. વડે કરો (દીવો.), ગુલ કરવે; એલવી વરાળ કાઢવી, અંતર-હૃદય-મન-હૈયાની નાખવે. દિવો સજ કો પશુ બેલા
બળતરા બહાર કાઢવી ( કોઈ અંતરના
માણસને કહીને;) દુઃખના ઉદ્દગાર કાઢવા. વણી નાખવું, નાશ કરવું; તોડી નાખવું.
13: વિષ્ણમાં આવવું, (પૂજન કરી બ્રાહ્મણને “માતંગ જેવી ચાલ ચાલે કદી,
કમાંતર કરાવવાના કામમાં સામેલ કરવો તે આપે કવિ ઉપમા અનેક;
વરૂણ તે ઉપરથી લાક્ષણિક અર્થે ) સપરે ભરાય ત્યારે તે હવે,
| ડાવું ફસાવું; રોકાવું. વિસરાવે વહાલાને વિવેક,
આજ તમે વરૂણમાં આવ્યા છે સ્થળ દેહે દેડતું રે, વાટ આવ્યા નાખે વાણું.”
| વલખાં મારવાં, ફાંફાં મારવાં. ચાલ એ તે મનની રે. |
કેમ મન મારું વલખાં મારે,
ધીરે ભકત. વતી ઓછી છણ કરવી, વધારે ઓછું
કુદી ચંદ્ર ઝાલવા તું ધારે.”
પ્રેમરાય અને ચારૂમતિ. બલવું.
વશ પંડયા, “અહીં કોણ જાણે છે વશવર તરણે આવ, વર ચોરી આગળ
ને પંડયો, એટલે કાંઈ જાણુનઆવ.
થી અથવા જાણવાની દરકાર નથી એમ વરડાની વાડી, વરધવની વાડીવાજે રગે
બેદરકારીમાં બોલતાં વપરાય છે. દેવ જવામાં આવે છે તે જેમ માત્ર થોડા વખતના મિયા–માથાકૂટ સરખા હોય છે
જાણે, માસ જાણે બલરાત એમ પણ તેમ ક્ષણિકા દમદમાવાળું એવું જે
બેલાય છે. વશંજીરાત કે વશંછ કંઈ તેને વિષે બોલતાં વપરાય છે.
શિવ પણ વપરાય છે. વધેડે ચઢવું, ફજેતી થવી; ઉઘલવું હવા- વિશ્વ લોચન કરવાં, કોઈનાં વસ્ત્ર વગેરે કામાં.)
લુટી લેવાં; કોઈનાં લૂગડાં લત્તાં લઈ નાસી વરરાજા થઈને આવવું, બેટી બાબતમાં જવું. આગેવાની ધરીને આવવું.
વસંતિ વળગવું, વસંત રૂતુ એ આશુ(વાંકામાં.) ,
કમાશુકની પ્રીતિ ઉપજાવનારી અને કામ વરસ દહાડાને દાડા, વરસના ક૬૦ દ ) વધારનારી રૂતુ છે તે ઉપરથી.) વસંત
ખરા.'