________________
C
૬૨
‘ ગૌબ્રાહ્મણ પ્રતિપાલ ’ એમાં પણ માય પહેલી છતાં આજે એ ભવ્ય ભાવના આત્મા ભુલાઈ ગયા, શ્રીકૃષ્ણના જીવનમાંથી પહેલા માધ એ મળે છે કે ખડતલ શરીર બનાવે! અને એ સારુ ગાયાનાં ગાકુળા, ફરીથી આર્યાવૃત્ત થાય એવું આચરેા.
પરોપકાર અને પ્રેમ
ગાવાળીઆ સાથે એ ગાયા ત્યારે છે, તમહેનત કરે છે, ભાઇચારો પાથરે છે. ગાવાળા સાથે નાસ્તા કરે છે, રોટલા, છાશ કેરડાંનું અથાણું એ એમની સરસ ઊજાણી, ચોમેર પ્રેમ અને મિત્રતાનું સામ્રાજ્ય ફેલાવે છે, એ પ્રેમ એની વાંસળીના ગાનમાં મૂર્તિમંત બનતો. ગાવાલા કહેતી કે ઃ
કાનૂડા તારી વાંસળી રે, અમને દુઃખડાં દિચે છે દાડી દાડી' કયાં દુ:ખ ? પ્રેમની ભ્રૂખનાં ? એ પ્રેમ કેટલે દિવ્ય !
એમની બંસીથી જમનાનાં નીર થંભી જાય છે. એવી એ સંગીતની અંધારી રાતે એ મધુર સ્વરમૂર્તિએ ખડી કરે છે. વાંસળીમાં શું હતું ? પણ ? એકાગ્રતામાં હતું તેથી જ આત્મરસ ઊતરતા. કલ્પના તે કરા; એ ભાંગ્યાના ભેરુ હતા. તેમની વાંસલડીથી વ્રજ ગાંડું બન્યું હતું. ગામડાનાં માણસો અનઘડ હશે એ ખરું, પણ તેમનાં હૃદય અનઘડ ન હતાં. હૃદય હૃદયને સાક્ષી પૂરે છે, એટલે એ બાલકૃષ્ણ પાછળ ગાંડા બન્યા. એક પ્રસંગે ઇંદ્રયજ્ઞના સંબંધમાં એમણે નંદબાવાને કહ્યું, પરાક્ષને પૂજવા કરતાં પ્રત્યક્ષને પુજવુ જોઇએ, ગાય, બ્રાહ્મણ અને પર્વતને માનીએ. ીજાને શા માટે ? આ પરથી તે કાળે ભારતમાં જંગલો હતાં અને લાકડાં સહુને સહેજે મળતાં. કત્યાં તે સ્થિતિ અને કથાં આજની સ્થિતિ ? ત્યારે મેમાં માગ્યા વરસાદ વરસતા. આજે જગલે તારાજ થઈ ગયાં અને અગનગાડી આવી. જ્યારે ગાડી ન હતી ત્યારે લોકો ગાડામાં જતા, નદીનીર આવતાં ત્યાં એસી ટી`મણુ કરતાં, ગામડાંની સંસ્કૃતિના લાભ મળતો. આ ગ્રામજને ગાંડાતુર શાથી હતા ? પ્રેમથી. અને પ્રેમ પણ કેટલા પરોપકાર પૂર્ણ ! દ્ર મુશળધાર દૃષ્ટિ છેડે છે, વ્રજ ડૂબાડૂબ થાય છે. કિશાર શ્રીકૃષ્ણ એની વહારે ધાય છે. અને ગેાવનને ઉપાડી વ્રજને નીચે મૂકે છે. આ ઘટનામાં અલૌકિકતાના ભાગ દૂર રાખીએ તેાય એટલું તેા છે જ કે તેમણે વ્રજને સારુ પોતાનું બળ ખચી નાખ્યુ. જે પ્રેમમાં સ્વાત્યાગ છે તે જ સાત્વિક પ્રેમ છે. આ પરથી આપણા અને ગામડાતા પ્રેમ પારસ્પરિક કેવા હોવા જોઈએ એ છે. હવે ઉત્તરાધ` તરફ વળીએ.
આદર્શ મળે
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
