________________
૧૫૫
મેર પડયો છે એવી ખબર મળી હોવાથી, જાવર્ટને તે તરફ તપાસ કરવા રવાના કર્યો હતો.
જીન વાલજિને તરત જ કહ્યું, “ઇસ્પેકટર જાવટે, આજ સવારથી જ મેં મારી જાતને તમારા કેદી તરીકે ગણી લીધી છે. મેં મારા ઘરનું સાચું સરનામું તમને જાણી જોઈને આપ્યું હતું. પરંતુ આ વખતે મારી એક વિનંતી તમારે સ્વીકારવી પડશે. આ જુવાનિયો મોરચામાં ઘાયલ થઈને પડ્યો હતો; તેણે તેના દાદાનું સરનામું તેની ડાયરીમાં લખી રાખ્યું છે. તેને એના દાદાને ત્યાં પહોંચાડવાની મારી ઇચ્છા છે. ત્યાર પછી તમે મારું જે કરવું હોય તે કરી શકે છો.”
જાવટે મેરિયસની નાડી જોઈ. તે બોલ્યો, “આ તો મડદું છે.'
જીન વાલજને કહ્યું, “મને હજ લાગે છે કે તે જીવે છે. કાંઈ નહીં તો તેના મડદાને પણ તેના દાદાને ત્યાં પહોંચાડવાની તેની અંતિમ ઇચ્છા તેણે ડાયરીમાં દર્શાવી છે. તો મારી આ છેલ્લી વિનંતી તમે મંજૂર રાખો.”
જાવટે તરત પોતે રોકી રાખેલી ઘોડાગાડી પાસે બોલાવી અને જીન વાવજિનની મદદથી મેરિયસને અંદર મૂકી, બંને પછીથી તેમાં બેસી ગયા. જાવટે ઘોડાગાડીવાળાને કહ્યું, નં. ૬, ૨-દ-ફિલે ડુ કેલવર.'
ઘોડાગાડી ત્યાં પહોંચતાં જાવટે દરવાનને બોલાવ્યો. મેં. જીલેનોર્મન્ડને કહે કે, તેમનો છોકરે મોરચા આગળ માર્યો ગયો છે, આ તેનું મડદું છે.”
જાવટે અને જીન વાલજિને મડદુ ઉપલે માળ ચડાવ્યું, ઘરમાં બધાં સૂતેલાં હતાં. તેમને ઉઠાડવાની પંચાતમાં પડ્યા વિના જાવટે તરત જીન વાલજિનને ખભે હાથ મૂકી નીચે ઊતરવા નિશાની કરી.
