________________
ત્યાં જ અવાજ આવ્યું અંતરમાંથીઃ “હું શું લખ્યું રે પાગલ! તું તે કોણ વળી ચતરનાર? મજાલ શી હારી ? રંગે ને પછી તે હજી એમ જ પડયાં છેને! કોણે હાથમાં લીધી પીંછી ને માર્યા એ “લપડા..
સામે હતું એક ચિતન્યભર્યું માનવતાનું “મંડેલ'! તેણે જ રોને નવરંગ આપ્યા, તેણે જ પીંછીને “કુમાશ ધીરી; તેણે જ ચિતારાને જાગૃત કર્યો! અને પછી એ ત્રણેના ઐય કહે કે “તનમનામાંથી ચિત્ર આપ આપ સરજાઈ ગયુંચિતરાઈ ગયું. ચિતારા ! “હે નહિ, પણ, ખલીલ જીબ્રાનની ભાષામાં કહું તે-“હારી મારફત ચિતરાયું કહેજે!-જે તું કળાની A. B.C.D. પણ જાણે તે !”
અને અવાજ આવે વધુ
જાણે છે, આ બધી આછીપાતળી રેખાઓ કેણે ઉપસાવી? હેં? શું હે ? ના, ના, ગમાર, સાંભળી લે! હજારે શ્રોતાઓની લાગણીના “ધબકારાથી જ એ સ્વયં ઉપસી આવી છે. જેમ હું નથી ઘડી એ ચેતનભરી પ્રતિમા, તેમ નથી ચિતર્યુ “હું આ ચિત્ર પણ રચાયું છે હારી “મારફત જ ફકત! હારી કૃતિ નથી પણ તે એક પ્રતિકૃતિ! એટલું જ સત્ય.”
હું સાંભળીને ચૂપ રહ્યો.
થોડુંક અંગત કહેવાને અધિકાર હોય તે કહી દઉં–ભેગાભેગું !
