________________
અહે! વચમાં ક્યાં ગયે હું? “શું થયું”..ખબર નથીઃ જાગીને જોઉં છું તે દેખાયું તૈયાર થઈ ચૂકેલું—અત્તરનું પૂંભડું બની વાતાવરણમાં બધે સુવાસ ફેલાવી રહેલા * એક સાધુપુરુષ-ચિત્રભાનુ'નું
આ
એક આછું “રવિત્ર’: A Pen Picture!
દિલના રંગેની મિલાવટ કરી પ્યાલીઓ તૈયાર કરું-ન કરું, પીંછી હાથમાં પકડું-ન પકડું, ને ચિતરવાની બીજી મજાવટ કરું-ન કરું.અહે! એ સુખદ સમૃતિઓનું એક સુંદર મ્યુઝિયમ અંતરમાં વ્યવસ્થિત રીતે ઠવું, નગેવું–ત્યાં તે રસસમાધિમાં ઊંડે ઊતરી જતાં આ બધું “આંતરિક પ્રેરણા ને ઠંડી સ્વસ્થતાથી લખાઈ પણ ગયું!
કઈ શકિત તેની પાછળ હશે?
પિતાના બાળકના ચહેરા પર જે કુદરતી વહાલ, માયા ને “મમતાથી જગતની માતાએ હાથ ફેરવે-તેવા જ બકે તેથી વિશેષ મમતાભર્યા ભાવથી મેં “રેખાચિત્ર' વાંચવું શરૂ કર્યું, ને આવી પડયું એક “અભિમાનં: “મેં લખ્યું !”
