________________
કલ્યાણ ઃ સપ્ટેમ્બર, ૧૯૯૩ : ૬ર૯
:
હાલી નિકળ્યો...” સહદેવીની આંખમાંથી આગ “એમાં પણ આપના પ્રત્યેને માતાને સ્નેહ વરસવા લાગી. તેણે દાંત પીસ્યા. બે હાથને જોરથી નિમિત્ત બને છે, કૃપાનાથ ! મહામંત્રીએ મહાદાખ્યા...રાજર્ષિ કાતિધરને અને રાજા સુકેશલને રાજાની સામે જોઇને કહ્યું. જાણે પીસી નાંખવાની દુષ્ટ વાસનામાં રમી રહી. * “એ સ્નેહ સાચો નેહ નથી. પરંતુ સ્વાર્થ - રાગ અને દ્વેષની કેવી ક્રર રમત ચાલી રહી છે. છે, મહામંત્રી, અને સંસારમાં સાચે સ્નેહ હોય ક્ષણે પહેલાં જે પુત્ર પરના સ્નેહને વશ બની પણ ક્યાંથી ? સંસાર નામ જ એનું કે જ્યાં સ્વાર્થ પોતાના પતિ રાજર્ષિને નગર બહાર કાઢી મૂકાવ્યા, સાધવાની જ રમત રમાતી હોય...માટે ખરેખર તે જ પુત્ર પર અત્યારે તે ફર વિચારોની ઝડીએ તે સંસારવાસ જ સર્વપાપનું કારણ છે... માટે વરસાવવા લાગી. અત્યારે તે વિચારે શિવાય મારે આ સંસારથી જ સયું...હું સંસારનો ત્યાગ કંઈ જ કરી શકવા સમર્થ નથી માટે એટલેથી કરી પિતાજીના ચરણોમાં જીવન અર્પણ કરવા અટકી...બાકી જો સંયોગ હોય તે રાગ અને તૈયાર થયો છું.' છેષ જીવ સાથે ઘર-દારુણ વર્તાવ કરાવતાં અચ- “નાથ, પણ આમ રાજ્યને રઝળતું મૂકી આપે કાય નહિ.
ચારિત્ર લેવું યોગ્ય નથી. રાજા વગરના રાજ્યની - ચિત્રમાલા રથમાં બેસીને પરિવાર સાથે ઝડપથી શી સ્થિતિ થાય, તે શું આપ નથી જાણતા ?” નગર બહાર આવી પહોંચી. વટવૃક્ષની થોડે દૂર ચિત્રશાળાએ ગદ્ સ્વરે સુકોશલને વિનંતી કરી. રથને થંભાવી, ચિત્રમાલા નીચે ઉતરીને મર્યાદાપૂર્વક દેવી, રાજ્યના વારસદાર ગર્ભસ્થ છે. એટલે વિનયસહિત મહામુનિની સમક્ષ આવી. વિધિપૂર્વક રાજ્ય સનાથ જ છે. હું ગભસ્થ પુત્રને રાજયાવંદના કરી, તે યોગ્ય જગ્યાએ બેઠી. એની પાછળ ભિષેક કરીશ.” સુકોશલે માર્ગ બતાવ્યો. પરિવાર પણ બેસી ગયો.
તાજીનો જ વિચાર કરે, મહારાજા સુકેલ મહર્ષિના ચરણ પકડીને તેઓએ આપનો રાજ્યાભિષેક કરીને પછી જ બેઠા હતા.
ચારિત્ર સ્વીકાર્યું હતું. ચિત્રમાલાએ રાજર્ષિની મૌન પથરાયું. કોઈ કંઈ બોલતું નથી. ત્યાં સામે જોઈને કહ્યું. મહામંત્રી મંત્રીમંડળ સાથે આવી પહોંચ્યા. રાજ. ‘તમારી વાત સાચી છે. હું પણ પુત્રના ર્ષિને વંદના કરી તેઓ મહારાજા સુકેશલની સામે રાજ્યાભિષેક કરવા માગું છું, તફાવત એટલો છે વિનયપૂર્વક બેઠા.
કે મારો જન્મ થયા પછી પિતાજીએ રાજ્યાભિષેક પ્રભુ ! આપે અયોધ્યામાં પધારી અમારા પર કર્યો હતે, હું ગર્ભસ્થ પુત્રને અભિષેક કરવા મહાન કૃપા કરી. અજ્ઞાન સેવકોએ આપને માગું છું !” ઓળખ્યા નહિ...આપની સાથે અનુચિત વર્તાવ આપ ડાંક વર્ષ રહી જાઓ, એવી મારી કર્યો આપ કૃપાસાગર છે. અમારી ભૂલને ક્ષમા આજીજીભરી વિનંતિ છે...” ચિત્રમાલાની આંખમાં કરશે.”મહામાત્યે અંજલિ જોડીને ક્ષમાયાચવા કરી.આંસુ ઉભરાયાં.
મહામંત્રી, સેવકોએ મારી માટે તે ઉચિત જ “તમે શેક ન કરે. તમે મારા અંતરાત્માથી કર્યું છે. આ પ્રસંગ આપીને તેઓ મારાં પરિચિત છે. મારું દિલ સંસારવાસમાં હવે રહી કમનો ક્ષય કરવામાં સહાયક બન્યા છે !” મહા- શકે એમ નથી. હવે એક ક્ષણ પણ મને આકરી મુનિએ મુખ પર આછેરું સ્મિત કરીને કહ્યું. લાગી રહી છે...એકાંતે આત્મપરાયણ બનીને,
પ્રભો ! સહાયક સેવકે નથી થયા, મારી કર્મોનાં બંધનો તોડીને પરમપદને પ્રાપ્ત કરી માતા થઇ છે. * સુકોશલે સ્પષ્ટતા કરી
લેવાની તીવ્ર ભાવના જાગી ઉઠી છે...હવે મને
