________________
કલ્યાણઃ સપ્ટેમ્બર, ૧૯૬૩ : ૬૩૫
S
1941
Yr
3
TBE
ત્યારપછી વંકચૂલે સુચિતાના પતિને જગાડવો... બ્રાહ્મણ હતા. જ્યારે અને કઈ તરફ ગયા એની આમ તે બંને માણસો જાગતાં જ બેઠા હતાં. મને કેમ ખબર પડે ?' વંકચૂલે જોયું, બંને જાગીને બહાર આવ્યાં છે. ત્યાં તે સગડીયાએ આવીને કહ્યું: “એકાદ તે બોલ્યો : “તમારું કાર્ય થઈ ગયું છે. આ ઘટિકા પહેલાં જ અહીંથી પાંચ અ શ્રીકળ પૂજાના ગંખલામાં મૂકી રાખપુત્ર થાયબ થયાના સગડ મળ્યા છે.' ત્યારે સવા મહિને વીત્યા પછી શ્રીફળ વધેરજે... એને પીછો કર... એક સૈનિક સામે જોઈને ત્યાંસુધી તેને કોઈ બીજાને હાથ પણ ન અડકે કહ્યું:” વીસ ઘોડેસ્વાર સૈનિકે સત્વરે અહીં એની કાળજી રાખજે.”
હાજર થાય.' “મહારાજ, અમારા પર આપે મહાન કૃપા કરી.' માળી તે અવાફ બનીને ઉભા હતા. માલણ કહી સુચિતાએ શ્રીફળ બે હાથ વડે લઈ લીધું. પણ પિતાની કુટિરના બારણું આડી ઉભી ઉભી
વંકચૂલે કહ્યું: “આજ ન ધારેલું બની ગયું છે... બધું સાભળી રહી હતી. અમે અંદર દાખલ થયા કે તરત એક એર બહાર થોડી જ વારમાં વીસ અશ્વારોહી સૈનિક નીકળીને ચાલ્યો ગયો. અમે પૂજાનું પતાવીને તરત આવી ગયા. આવતા રહ્યા....પણ તમે કશું નથી બન્યું એમ જ અને સહુ સગડીયાની પાછળ પાછળ ચાલવા કહેજો...અને પાંચે ય અતિથિ બ્રાહ્મણો સંધ્યા માંડયા. પછી વિદાય થઈ ગયા છે એમ જણાવજો. અમે માળી દંપતિએ છૂટકારાનો દમ લી. હજી હવે જઈએ છીએ.'
પણ આ બંનેને બ્રાહ્મણ અતિથિઓ પર કોઈ ઉત્તરની રાહ જોયા વગર વંકચૂલ ચાલ્યો ગયે પ્રકારની શંકા રહેતી. ચોરી કરનાર કોઈ ચોર અશ્વો તૈયાર હતા.
- હેવો જોઈએ અને આ લોકે ખોટા સગડે ગરીબ પાંચે ય સાથીઓ સ્વાર થઇને તરત વિદાય થયા. બ્રાહ્મણની પાછળ પડ્યા છે...બિચારા વિપત્તિમાં માળી અવાફ બનીને જેતે જ રહ્યો.
મૂકાઈ જશે. સૂચિતાએ માતાજીના ગંખલામાં સંભાળ- સૂચિતાના પિતાએ પણ રાજા સમક્ષ પોતે પૂર્વક શ્રીફળ મૂકી દીધું અને મસ્તક નમાવ્યું. ' કશું ન જાણતા હોવાની વાત કરી હતી.
બંને પાછા કુટિરમાં ગયા અને થોડી પળે મુખ્ય માર્ગે સગડ ચડયા એટલે સગડીયાએ વીતી હશે ત્યાં સગડીયાની પાછળ પાછળ કેટવાળ કહ્યું : “મહારાજ, આ રસ્તે જ તેઓ ગયા છે.... - દસ સૈનિકે સાથે ઉપવનમાં આવી પહોંચે. જે ઉતાવળ કરશે તે આંબી શકશે.’
સગડીયાએ કુટિરે તરફ સગડ ગયાનું કહ્યું? તરત કોટવાળ વીસ સૈનિકે સાથે ભારતે ઘોડે
કોટવાળે માળીને બૂમ મારી તરત માળી રવાના થઈ ગયા. બહાર આવ્યું અને બે હાથ જોડી ઉભો રહ્યો. પ્રાત:કાળ થઈ ગયા હતા. વંકચૂલ અને તેના
તારે ત્યાં પરગામના કોણ મહેમાન હતી ?' સાથીઓ મધ્યમ ગતિએ અશ્વોને ચલાવી રહ્યા પાંચ બ્રાહ્મણે આવ્યા હતા...”
હતા. કોઈ પાછળ પડશે એવો સંશય જ નહોતે. ક્યાં છે?”
' 'સૂર્યોદય થયો. “આજ સાંજે તેઓ જવાનું કહેતા હતા. એક સાથીએ કહ્યું; “મહારાજ આપની
સાચું બોલતે લેક કક્ષાના હતા, કે આજ્ઞા હોય તે કોઈ સ્થળે વિશ્રામ લઇએ.” હતા ને કઈ તરફ ગયા ?'
હા..કઈ જળાશય આવે એટલે આપણે “બાપુ, ઈતે કાંઈ હું જાણતા નથી. પાંચે ય વિશ્રામ લઈશું." વંકચૂલે કહ્યું.
