________________
કલ્યાણ ઃ સપ્ટેમ્બર, ૧૯૯૩ : ૩૧ બંનેએ વિહાર કર્યો. વસંત-પર્વતની તળેટીમાં હૈયે ભગવંત શ્રી જિનેશ્વર દેવનાં ચરણોમાં ભક્તિનાં પહોંચ્યા.
પુષ્પ ચઢાવ્યા... રોમાંચિત શરીરે...બંને ગુફાની બાજુમાં જ ગોવાળોનું એક નાનકડું ગામ બહાર નિકળ્યા. વસેલું હતું. મહાત્માઓએ ત્યાં ચાર મહિનાના વસંતપર્વતની વનરાજીઓએ નમીનમીને બંને ઉપવાસનું અંતરપારણું કરીને પર્વત પર આરોહણ યોગીશ્વરનું સ્વાગત કર્યું. કરવા માંડયું. એક પછી એક શિખરે વટાવતા પક્ષીઓએ પ્રદક્ષિણ દીધી. તેઓ એક વિશાળ ગુફાના દ્વારે આવી પહોંચ્યા. પરમબ્રહ્મની તૃપ્તિનો અનુભવ કરતા ધ્યાન
એક મોટી શિલાને જ કરીને ગુફા બનાવવામાં સુધાની એડકાર પરંપરાના આસ્વાદ કરતા પિતાપુત્ર આવી હતી. ગુફામાં મનોરમ શિલ્પકળાના દર્શન વસંતાદ્રિને ઉતરવા લાગ્યા. થતા હતાં. વિશેષતા તે એ હતી કે એ જ શિલામાં તેમની દષ્ટિ ભૂમિ પર મંડાઈ હતી...વાવણની એક ભવ્ય જિનસૂતિ બનાવવામાં આવી હતી. દષ્ટિ તેમના પર મંડાઈ..
નિરવ શાંતિ હતી. સાધનાનકૂળ વાતાવરણ એ જ વાવણ..માનવજીવનને હારી ગયેલી ઉપસેલું હતું. બંને મહાત્માઓએ ગુફાના અધિષ્ઠા. સહદેવીને આત્મા. યકની અનુજ્ઞા-પ્રાર્થના કરી શ્રી જિનેશ્વર ભગવંતની સુકોશલને જોતાં જ વાપણની વૈરવૃત્તિ જાગી ભાવ-અર્ચના કરી; અને ધ્યાનોપાસનાનો આરંભ ઉઠી. તેનું ક૯૫તકાળસમું ડાચું પહોળું થયું. કર્યો.
પર્વતશિલાઓને ફાડી નાખે તેવી ત્રાડી પડી...અને - ન હતું ખાવાનું કે ન હતું પીવાનું ! ચાર એણે છલાંગ મારી. એક...બે... અને ત્રણ...છલાંગ મહિનાના ઉપવાસ! એક જ કામ હતું આમાને તે તે બંને મહાત્માઓની નજીક આવી પડી. પરમાત્મભાવ સાથે જોડી દેવાનું. જેમ જેમ દિવસો જયો વાધણની ગજના થઈ. ત્યાં જ બંને પસાર થવા લાગ્યા તેમ તેમ તેઓને અગમ-અને- મહાત્માઓ સાવધાન બની ગયા. ચર અનુભવ-પ્રકાશ પ્રાપ્ત થવા લાગ્યો. સહજ તેમને કઈ ભાગવાનું ન હતું. તેમને વાધણથી જ્ઞાનકૂરણે પ્રગટવા લાગ્યાં. અનુપમ આનંદાનુ- કંઇ કરવાનું ન હતું ! કે વાઘણથી દેહનું રક્ષણ ભૂતિ થવા લાગી.
કરવાનું ન હતું ! - તેઓ આ જ સૃષ્ટિ પર હોવા છતાં આ એ તે સાવધાન થયા આત્મ સમાધિ માટે, સૃષ્ટિ પર વિલસી રહેલા અજ્ઞાનમોહ...રાગ
દેહોત્સર્ગ સમયે સમતાની સિદ્ધિ માટે. દેષ... કામ... ક્રોધ...ભાન...ભાયા...વગેરે અસંખ્ય - બંને મહાત્મને ધ્યાનસ્થ બનીને ઉભા રહી પાપ પિશાચ, એ ગિરિગુફામાં રહેલી હૃદય ગુફા- ગયા. જગતની તમામ જીવસૃષ્ટિને ખમાવી દઈ, એના દ્વારે ૫ણ ડોકાઈ શકતા ન હતા.
પરમકૃપાળુ પરમાત્મા જિનેશ્વરદેવના ધ્યાનમાં લીન તેમની આસુરી શક્તિ મહાત્માઓની અનંત થઇ ગયા...તેઓની આત્મસૃષ્ટિમાંથી જગતના આત્મશક્તિ આગળ લાચાર બનીને રખડી રહી હતી. તમામ પદાર્થો દૂર થઈ ગયાં.યાવદ્ પિતાને,
મહાત્મા સુકોશલનું આમબળ ઝગારા મારી દેહ પણ દૂર થઈ ગયો. પરમબ્રહ્મમાં લીનતાને રહ્યું હતું. વીતરાગતાની જ્યોતિ તેમની નિકટ સિદ્ધ કરી લીધી. આવી રહી હતી. આત્મસુખનો સાગર -હિલેરી વાઘણે છલાંગ મારી..તેના કર પંજા મહાત્મા ચઢયો હતે.
સુકોશલના દેહ પર તૂટી પડ્યા. મુનીને દેહ ધરણું_ માસ પૂર્ણ થયા.
તલ પર ઢળી પડો...આત્મા તો પરમબ્રહ્મની - બંને મહાત્માઓએ ગદ્ગદ્ કંઠે ભક્તિભર્યા લીનતામાં ઉચે ને ઉચે આરહણ કરતે હતે.
