________________
૧૭
(૧) એક જ માતાના બે સતાનામાંથી એકની પાસે જ્ઞાનજન્ય સાવધાનતા છે જેના પરિણામે સમાજ કલ્યાણના હિતકાર્યોં દ્વારા દેશને, સમાજને અને શાસનને પણ મદદગાર બનીને પેાતાનું શ્રેય સાધે છે, જ્યારે બીજા પાસે માયાવશ ઉદીરણા કરીને મેળવેલા જ્ઞાનાવરણીય કર્માંના કારણે સાવધાનતા નથી તેથી શ્રેય માને ભૂલીને હિંસા, જુઠ્ઠુ ચૌય ક અને અદચલનમાં પેાતાનું જીવન સમાપ્ત કરે છે.
(૨) એકજ મુર્હુત માં અને એકજ ગુરુ પાસે એ નવજુવાન દીક્ષિત થાય છે. તેમાંથી એકની પાસે સ્વીકૃત ધર્મની સાવધાનતા છે માટે જ તેમની દીક્ષા-શિક્ષા વિકાસના માગે આગળ વધે છે ત્યારે જ ચતુવિધ સંઘના યાગક્ષેમમાં એ મુનિરાજની શકિત કામમાં લાગે છે. જ્યારે બીજા મુનિરાજ માહક ની નાટક મંડળીના મેખર બનીને જડતા (ભાવધમ વિમુખતા)ના માગે॰ પુનગ મન સ્વીકારે છે. પરિણામે મુનિવેશમાં પણ આળસુ નિષ્ક્રિય અને પ્રતિભાહીન બનતાં જાય છે અને ગુરુકુલવાસને છેડીને સઘના ચેાગક્ષેમને નુકશાન પહોંચાડે છે.
(૩) એ ખાનદાન કન્યાએ એકજ દિવસે વિવાહિત થાય છે, જેમાંની એક સ્ત્રી પેાતાના જ્ઞાનાપયેાગથી ઉત્પન્ન થયેલી સાવધાનતાના કારણે પેાતાના ઘરને સુખમય. શાન્તિમય બનાવે છે તેમજ પેાતાના સતાનાને પણ સુશિક્ષિત અને સંસ્કારી મનાવે છે. જ્યારે ખીજી સ્ત્રી અજ્ઞાનમાગે ઘસડાયેલી હાવાના કારણે બેધ્યાન બનીને જે કુટુંબમાં પેાતાનું જીવન પૂરું' કરવુ છે ત્યાંજ ફ્લેશ, કંકાસનુ વાતાવરણ ફેલાવી પેાતાના તેમજ અન્ય જીવાને દુઃખ પમાડે છે. આ ત્રણે દાખલાએમાં એકની પાસે કવ્ય ધર્મ છે જ્યારે બીજાની પાસે કત્તવ્ય ભ્રષ્ટતા છે.
