________________
માફક જીવનમાં કંટાળાનું નામ નિશાન ન હતું. આ પાતળે સંસ્કૃતને અભ્યાસ પણ ખરે. ભણાવે પણ અને મસ્તી આવે ત્યારે કંઈક બોલી પણ જાય છે. એક સમયે ચર્ચા દરમ્યાન તેમણે પોતાની વાત નીચે પ્રમાણે કરી ત્યારે હું ફિદા ફિદા થઈ ગયા. | મુનિરાજશ્રી! થોડાક મહિનાઓમાં મારા પગારમાંથી બચત કરીને મેં ચમ્પલ (પાદત્રાણ) ખરીદ્યાં, અને એક દિવસે વીતરાગ પરમાત્માના દર્શન કરવા ગયેલે પણ પાછા આવતાં જોયું તે મારા ચમ્પલ ન મળે. મને ઘણું જ દુઃખ થયું. પણ મારા પૂર્વભવીય અન્તરાય કર્મોને લઈને હું લાચાર હોં. ગૃહસ્થાશ્રમી તરીકે ચમ્પલ પહેરવાં જ જોઈએ. પણ ટૂંકા પગારને લઈને હું ફરીથી ખરીદું તેવી મારી સ્થિતિ ન હતી, પણ પઠન પાઠનમાં હું મસ્ત હોવાના કારણે પૂજ્ય મુનિરાજેનાં ચારિત્રના અનુકરણ તરીકે મારે પણ જ્યાં સુધી મારી પરિસ્થિતિ ન સુધરે ત્યાં સુધી ચમ્પલ પહેરવા નહીં એ સંકલ્પ કર્યો. પણ મનની નબળાઈને એક વાર મને ગંદે વિચાર આવ્યું કે જેન મંદિરમાંથી જ્યારે મારા ચંપલ ચેરાઈ ગયા છે તે બીજાનાં ચંપલ ચેરવામાં મને શે બાધ આવે એમ છે!
પણ આ ગંદો વિચાર હું અમલમાં મૂકું તે પહેલા જ મને ફરીથી બીજો વિચાર આ પ્રમાણે આવ્યા. જૈન ધર્મના અભ્યાસ રહિત અને ધાર્મિક વાતાવરણ વિનાના સામાન્ય માણસે કરતાં મારી પરિસ્થિતિ જુદી છે, જેમકે મહાજન વંશમાં મારો જન્મ. જૈન શાસનના અભ્યાસ સાથે તત્ત્વાથ સૂત્ર, કર્મ પ્રકૃતિ જેવા તાત્વિક ગ્રન્થોનું પઠન પાઠન તથા ભક્તામર, કલ્યાણ મંદિર જેવાં વીતરાગદેવના સ્તોત્રને આત્મકલ્યાણ માટે અભ્યાસ, સાથે સાથે દેવાધિદેવ પરમાત્માનું
