Jain_Satyaprakash 1953 08

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 7

માનવતાનો મૂક સંદેશ
લેખક : 'પૂજ્ય 'પ' શ્રી કનકવિજયજી ગણિ
*
ઝાડ, ફળ, ફૂલ પૃથ્વી, નદી, પર્વત, સૂર્ય, ચંદ્ર તથા મેધ; આ બધાં સૃષ્ટિનાં સ્વરૂપા પાસેથી માનવતાને જે આદર્શ પ્રેરણા પ્રાસ કરવાની છે, તે કેટ-કેટલી ભવ્ય, ઉદાત્ત, તથા મહાન છે, જેનું વર્ગુન શબ્દાતીત છે.
સ્વાર્થ ત્યાગ, સેવાભાવ, પરાપકાર, નમ્રતા, સૌજન્ય, તથા આદાય આ બધી ગુણુસપત્તિ આ પ્રકૃતિના રૂપા પાસેથી આપણે શીખા જેવી નથી શું? આજે આપણે આટલું કરી શકીએ તે ખસ છે.
*
જેઠ મહિનાના ધામ તડકા ધખતા હતા. આકાશમાંથી અ`ગારાની વર્ષાં જાણે વસી રહી હતી. ચોમેર ઉષ્ણુ લૂ વાઈ રહી હતી. સાંજના લગભગ સાડાચાર વાગ્યાના સમય હતા, છતાં ગગનના પશ્ચિમ ક્ષિતિજ તરફ ઢળતા સૂર્ય હજી પણ એની ગરમીને ઓછી નહોતી કરી. કેમ જાણે માનવસ'સારના પાપા, 'ભ તથા જુઠ્ઠાણું પ્રત્યે મૂક શ્રાપ વરસાવવા માટે જ ન ડૅાય શું! ધાર્યો મુકામે પહોંચવાની ગણુત્રીએ સવાર સાંજના વિદ્વા કરવાના અમે નિય કર્યાં હતા. સત્રારના લગભગ ૮ માઇલ કાપ્યા પછી સાંજના માઈલ અમારે જવાનુ` હતુ. રસ્તામાં એવુ અનુકૂળતાવાળુ' અન્ય સ્થાન આવતુ નહતુ. અમે નીકળ્યા તા ઉત્સાહથી, પણ તાપ સખત પડતા હતા. ચારે બાજુ રેતી અને સપાટ જમીન સિવાય કાંઇ જ નજરે નહેતુ પડતુ'. હિંમત, શ્રદ્ધા તથા મનેાબળની મૂડી પર અમે આગળ વધવા ડગ ભર્યાં. પરસેવાથી રેખ-ઝેબ થતા અમે માર્ગમાં આરામ સ્થાનની પ્રતીક્ષા કરવા લાગ્યા. દૂર દૂર નજર નાંખવા છતાં ઝાડ કે ઝાડી જેવું કંઈ જણાતું ન હતું. આમ કરતાં લગભગ મેં ત્રણ માઈલ કાપ્યા હશે, અચાનક એક નાનુ પણ ટાદાર વૃધ અમારી નજર સમક્ષ જણાયુ .
jvv
અમારા પગમાં જોર આવ્યું. હૃદયમાં આશાના સ`ચાર થયા. થાકથી ત્રસ્ત અમારી મુખમુદ્રા પર આનંદતી નાનીશી સુરખી છવાઇ, અમે તે ઝાડની નજીક જઈ પહોંચ્યા. હાશ પુરી, જમીન પ્રમાઈ યથાવિધિ આસના પાથરી ત્યાં વૃક્ષની શીળો સુખદ છાયામાં આરામ કરવા બેઠા. વનવગડાના ઉજજડ વાતાવરણમાં, શૂન્ય બેકાર માર્ગમાં, ધામ ધખતા તડકામાં તા આવતા મુસાફરાને શીતલતા આપી, તેના તન, મનના તાપાને શમાવનારે શાંત તપસીના જેમ, એકલપણે ઊભેલા આ વૃક્ષને અમે મૂકપણે જોઇ રહ્યા,
2