Jain_Satyaprakash 1953 08

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 14

શ્રી. રેમ સત્ય પ્રકાશ
1 વર્ષ ૧૮ . મહાત્મા કહેઃ “રૂપસેન ભેગસામગ્રી લઈ અનેક મનોરથપૂર્વક વિકાસ માટે નીલે. અડધે રસ્તે જ એક મેટું પણ જીર્ણ થયેલ મકાન પવનના ઝપાટાથી એકદમ પડતા, તે તેની નીચે ચગદાઈ મરી ગયે. ત્યાંથી મૃત્યુ પામી તારી કુક્ષિમાં ગમપણે ઉત્પન્ન થયે. બે માસે ગર્મનાં ચિહ્ન જણાતાં ઔષધથી નાશ કરાવ્યો, મૃત્યુ પામી સર્ષ બન્યું. ત્યાર પછી તારું આ રાજવી સાથે લગ્ન થયું. રાજા સાથે અહીં આવી, બગીચામાં તને જોઈ સપને રાગ થશે. તારી પાછળ દોડતાં દેડતાં તે બૂમ પાડી. રાજસેવકેએ તેને મારી નાખ્યા. તે કાગડે . એકદા નાટક ચાલી રહ્યું હતું, ત્યાં આવી, રાગથી તેને જોઈ સંગીતમાં ભંગ પડાવતા સજાએ તેને મારી નાખ્યા. તે મરી હંસ થયો. તમે વડગ્રણે બેઠેલાં, ત્યાં તે આગે. એક કાગડો હંસ પાસે આવી ચરકી ઊડી ગયું. રાજાએ રેષથી બાણ માર્યું. હંસ મને હરણ થશે. રાજા સાથે તે શિકારની ક્રીડા જેવા ગઈ. તારા રાગથી નાચવા લાગ્યો. રાજાના હાથે મરાયે. તેનું જ માંસ તમે આ ખાઈ રહ્યાં હતાં.”
આ સાંભળી સુનંદા અને રાજવીને વૈરાગ્ય થયે. સંસારની આસક્તિ છૂટી. મહાત્માએ જણુવ્યું: “ એ દરેકની સાથે અનંતીવાર અનંતા સંબંધો બાંધ્યા છે અને સઘળી, જાતિઓમાં ઉત્પન્ન થઈ અનંતીવાર મહાદુઃખી બન્યા છે.”
રાજા રાણી અને લોકોને વૈરાગ્ય થતાં મહાત્માને ઉપકાર માની સ્તુતિ કરી. સુનંદાએ આંસુ સારતાં પિતાનાં ઘોર પાપનું પ્રાયશ્ચિત્ત માગ્યું. મહાત્માએ કહ્યું “તારા કરતાં પણ ભયંકર પાપીઓ ચારિત્ર ગ્રહણ કરી, પાળી, મુક્તિ પામ્યા છે, પામે છે અને પામશે. મૃગને જીવ વનમાં હાથીરૂપે જન્મે છે. તારા મુખથી પિતાના ભવ સાંભળી જાતિસ્મૃતિ પામી, તારસથી ધર્મ પામી, તપ તપી આઠમા દેવ કે જશે. અનુક્રમે મેક્ષે જશે. માટે તું દીક્ષા લઈ
સુનંદાએ રાજવીને જણાવ્યું: “હું પાપિની, દુષ્ટા અને કલંકિની છું. દીસાની રજા આપે.” સજા કહે : “ જીવ કર્મવશ છે. અન્ય કરી અનેક દુઃખો ભેગવતાં ભવભ્રમણ કો છે. રાજાએ પણ નરકાદિ દુઃખ આપનાર રાજય તજી દીક્ષાની ભાવના બતાવી. બન્નેએ નયમ લીધું, સજા ચારિત્રની સુંદર આરાધના કરી તે જ ભવમાં મોક્ષે ગયા. સુનંદા ઉગ્ર તપ અને ઉગ્ર પશ્ચાત્તાપે ગુણીની આજ્ઞા પાળતા અવધિજ્ઞાન પામી રજા મેળવી હાથીને પ્રતિબોધવા ગઈ તે પ્રતિબોધ પામે. જાતિસ્મૃતિ થઈ. છઠ્ઠને પારણે છઠ્ઠ કરી દેવગતિ પામે. સુનંદા સાધી માત્ર મનન પાપથી પણ છવ કે ભયંકર દુઃખે પામે છે તે સમજાવતાં કેવલજ્ઞાને પામી મોક્ષે ગઈ - આ રીતે આપણે જોયું કે રૂપસે એક મનોરથના પાપથી પણ અનેક દુઃખ પામી અનેક દુગતિ પામ્યો. સંસારના સામાન્ય સુખને પણ લાલચુ આત્મા પોતાના માટે ભ્રયંકર દુઓના દાવાનળ સળગાવે છે. આ હૈયામાં જચતાં જરૂર સંસારની સાચી રીતે ભીવણુતા ભાસ્યા વગર નહિ રહે. એક વખત ભીષણતા હૈયામાં બરાબર ભાસે તે નિર્ભય
આન શધવાની ભાવના જાગે. નિષ્ણાત જ્ઞાની ગુરુને શેધી પ્રયત્ન પણ થાય. સંસારમાં વસ્તુતઃ કોઈ નિર્ભય સ્થાને જ નથી. તે સ્થાન એક ફક્ત મુક્તિનું જ છે. માટે આ રીતે
સ્માર્થને સમજી, બરાબર હૈયામાં ઠસાવી શાણા આત્માએ સાચા સુખનું શાશ્વત સ્થાન એવા એક મેક્ષ માટે જ ખરેખર કોઈ પણ રીતે (અનેક કષ્ટો સહી) પુરુષાર્થ કરવો જોઈએ,