Jain_Satyaprakash 1947 12

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 19

અંક ૩ ]
ગુજરાતનાં કેટલાંક પ્રાચીન જિનમંદિરો વાણીયાના ભગવાન છે. પછી મતિને સીધી કરી. અતિ ઉપડવા માંડી પણ ન ઊપડી. પછી પેલી છોડીએ આવી કહ્યુંઃ ભગવાન, ઊડેને, કેમ બેસે રહ્યા છે? અહીં કયાંધી બેસી રહેશો? એની આ કાલી કાલ મધુર ભાષા પછી મૂર્તિને ઉઠાડતાં જલદી જ ત્યાંથી મૂર્તિ ઊઠી. ગાડીમાં પધરાવી વાજે ગાજેથી ગામમાં લાવ્યા અને સાફ જમીનમાં પધરાવ્યા. બીજે દિવસે ચાણસ્મા અને આજુબાજુનાં ગામોમાં ખબર પહોંચી. જેને આબા, મૂર્તિને પોતાને ગામ લઈ જવાની માગ કરી. પરંતુ સેંધાના ગરીબ પણ ભાવિક ઠાકરડા અને રબારીઓએ ના પાડી કે ગમે તેમ થાય, મૂર્તિ બીજે ગામ નહિ જ જાય. અમારું માથું જાય ૫ણુ ભગવાનને નહિ જવા દઈએ. પછી ત્યાંની બને કોમોએ ભેગા થઈ ઠરાવ કર્યો છે કે આ ભગવાનની મૂળ જાંધી આપણા ગામમાં છે ત્યાં સુધી કેઇએ શિકાર કરવો નહિ, મદિરાપાન કરવું નહિ, કઈ જીવને માર નહિ, માંસ વગેરે ખાવાં નહિ. આ ઠરાવ વિરુદ્ધ કઈ પણ વર્તે તો ભમવારના ઘરને ગુન્હેગાર. આ ઠરાવને જે ભંગ થાય તે મતિ ભલે બીજે ગામ જાય. અત્યારે એક પતરાના મકાનમાં ઊંચી ગાદી ઉપર ભગવાન વિરાજમાન કર્યા છે. અમે દર્શને ગયા ત્યારે ગામવાળાએ કહ્યું અમને તો કેઈને ઘેર ગમતું જ નથી. સમય મળે કે અહીં જ આવીએ છીએ. મૂર્તિ નીકળ્યા પછી આજુબાજુનાં ગામડાઓમાંથી કેળા, ઠાકરડા, રબારી, હરિજન વગેરે ઢેલ વગાડતાં વગાડતાં આવી ગયા, ભગવાન બાપજીને નમી ગયા. ભગવાનની મૂર્તિ બે ત્રણ ઠેકાણેથી ખંડિત છે, અને બે ત્રણ ઠેકાણે મૂર્તિ કાઢતા કેશ વગેરેનો ઉપયોગ કરતાં થયેલા તાજા ઘા જોઈ મેં પૂછ્યું આ કેમ આમ છે? પૂજારી કહે કે એ મૂતિ બેદી કાઢતાં ઘા વાગી ગયા છે તેના લસરકા છે. મે કહ્યું, ના ના, કઈક બીજો આવું કરી ગયો હશે. ત્યાં તે એક ઠાકરડો બોલ્યો, મહારાજ અમારા ભગવાનને કેઈ બીજે મારવા આવે તો ખરો? અહીંથી બીજે તો કાઈ જીવતાયે ન જાય. ગામવાળ ને અત્યારે પ્રભુ મૂર્તિ ઉપર બહુ જ શ્રદ્ધા-પ્રેમ અને ભકિત છે. ગાય કવ.. સરકાર તરફથી તે હુકમ થઈ ગયો છે કે મૂર્તિ જેને સોંપી દેવી. જે લઈ શકે છે; કાયદે-પોલીસ એની મદદે છે. માત્ર જેનો ગામવાળાની લાગણી ન દુભાય તેવી રીતે સમજાવટથી મૂતા લઈ જવા ધારે છે.
મૂર્તિ સફેદ દૂધ જેવી પ્રાચીન અને ભવ્ય છે. અતિ ઉપર લેખ નથી. નીચે વેલ કતરેલી છે. ખાસ મુન, હેજ નાક, હાય વગેરે ખંડિત છે. મૂતિ બાવીશમાં તીર્થંકર બાલબ્રહમચારી યદુકુલતિલક શ્રી નેમિનાથજીની છે. લગભગ શંખેશ્વરજીની શ્રી શંખેશ્વર પાર્શ્વનાથજીની મૂર્તિ જેવડી ભવ્ય અને મનોહર છે. ગામવાળા જ્યાં સુધી પિતાના ઠરાવ ઉપર મક્કમ અને દઢ છે, અહિંસાનું અને મદિરાયાગનું પૂણું પાલન કરશે ત્યાંસુધી તો મૂર્તિ અહીં છે જ. અહીંથી દર્શન કરી પાછો ચાણસ્મા આવવું પડે છે. કમ્બઈથી પણ સેંધા દર્શને જવાય છે. સેવામાં જ એક ઠેકાણે પાર્શ્વનાથ ભગવાનની ફણા પણ છે. બીજા દેવ-દેવીઓ પરિકરના કાઉસ્સગીયા વગેરે જમીનમાંથી નીકળેલા છે. આ મૂર્તિઓ પ્રાયઃ અહી રૂપપર મોટું છે, ત્યાંના હોય એમ લાગે છે. મુસલમાની યુગમાં આસમાની સુલતાનીના સમયે ભંડારી દીધી હશે, તે અત્યારે પ્રગટ થઈ હોય તેમ સંભવે છે. મૂર્તિ પરમ દર્શનીય છે. આ ચમકારી મૂર્તિનાં દર્શન સાથે જ વાચો પણ સમ્પર્શન જ્ઞાનચારિત્ર પ્રાપ્ત કરે એ શુભેચ્છાપૂર્વક આ લેખમાળા પૂર્ણ કરું છું. -સપૂર્ણ