Jain_Satyaprakash 1945 06

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 17

અંક ૯ ]
ધન સાર્થવાહ
[ ૧૭૯
થ કારણોથી આહાર – સુવિશુદ્ધ આહાર. મેક્ષાર્થે જ જીવવાનું હોય વિશુદ્ધભાવી જૈનની મૌનવૃત્તિને? સાંભળી રહ્યો હતે એકાગ્રતાથી આચાર્યના આચારગત બેલ ગંભીર ને ધીરે એ સાર્થવાહ. કોઈએ આવીને ધર્યો આ સમયે સુપકવ આબાઓથી ભરેલો થાળ, ધન સાર્થવાહને ભેટશે. સંધ્યાના રંગશાં રંગીલાં અને અતીવ મીઠી સુગધીથી ભર્યાએ સુમધુર ફળાને સ્વીકારવા, અને એ રીતે પોતાને અનુગ્રહ કરવા વિનંતી કરી આચાર્યને અત્યંત પ્રમુદિત બનેલા સાર્થવાહ. આચારનિષ્ણુત આચાર્યથી એ વિનતિને અસ્વીકાર થયો. કરી નહિ શકીએ સ્પર્શે ય અમે શસ્ત્ર નહિ લાગેલાં એવાં ફળને. એના ભક્ષણની તે વાતે ય ક્યાં રહી? એ મહાનુભાવ શ્રદ્ધેય સાર્થવાહ!” આશ્ચર્યની રેખાઓ ઊગી નીકળી સ્તબ્ધ બનેલા શ્રેષ્ઠીના મહેલ પર, આચાર્યની આહારચર્યાથી અને આહાર વિષયક વિવેચનાથી. સરી પડ્યા પ્રશંસાના બોલ આવશ્યક બોલતા શેઠના મોંમાંથી. “અહો ! કેવી દુષ્કર વ્રતકારિતા આ મહાવ્રતધારીઓની. અશકયનિર્વાહી આવું જીવન, ન જીવી શકે પ્રમાદિઓ એક દિનને માટે ય. અપાશે આપને કલ્પતાં અન્નાદિ. કૃપા કરે અને સાથ પધારે, એ મહાનુભાવે ! તમે આજે જ.” *
આરંભાયાં આશા ને ઉત્સાહભર્યા ધન સાર્થવાહના સાથેનાં પ્રયાણ. અગણિત વાહનોના લઢને ઉછાળો ઊપ એ સંધનો મહાસાગર, ક્ષિતિપ્રતિષ્ઠિતપુરના પાદરથી વસન્તપુરના લક્ષ્ય પ્રતિ. સાથે વિચરવા માંડયું મૂર્તિમાન ચારિત્રના મૂલત્તર ગુણશામુનિઓથી વીંટાયેલા ધર્મઘોષાચાર્યું. સાર્થના મોખરે ઘડે હતો ઘોડેસ્વારોથી વિંટાયેલ ધન સાર્થવાહ, પાછળ હતો તેને મિત્ર માણિભદ્ર તેવી જ રીતે વીંટાયેલો ઘોડેસ્વાર, બને પડખે રક્ષાયેલું હતું એ સંધ શસ્ત્રથી સજજ સમર્થ રક્ષપાલોથી. સર્વથા નિર્ભયતા હતી એને ચારને લૂંટારાઓથી. આપના નિવારણ માટે ધરાયલ
વેતને મયૂરરંગી છત્રોથી ઊભી કરી હતી એણે શરદ ને વર્ષની સ્થિતિ ગગનમાં. ભરવામાં આવ્યાં હતાં ભાંડ, પાડા બળદ ઊંટ ખચ્ચર ને ખર પર. ગોઠવાઈ હતી પાણીની પખાલો મેઘશા શ્યામળા મહામહિષ પર. ક્રીડા કરી રહ્યા હતા જુવાન વિશાળ ને સુન્દર ગાડામાં બેઠાં. સાર્થના ભારે ભારથી ચીસ પાડી રહી હતી પૃથ્વી વાહનનાં વિધ વિધ થતા શબ્દોથી. અંધેર વ્યાપ્યું સર્વત્ર, આ મહાસંચારની ઊડતી ધૂળે. ધારી બળદ ને તેજીલા ઘોડાઓ, ઉતાવળીયાં ઊંટ ને ખર ખચ્ચરે, આગળ વધવાની હેડે ચડ્યાં હતાં એ. ગાડાં ગાડીઓના ચીત્કારથી,