Jain_Satyaprakash 1945 06

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 18

૧૮૦ ]
શ્રી જૈન સમ પ્રકાશ
| [ વર્ષ ૧૦
બળદની ઘુઘરમાળથી, અશ્વાદિના વિવિધ રવથી ને સાર્થ જનોના કોલાહલથી ગઈ રહ્યું હતું ભૂતળ ને ગગન. એ નાદથી ત્રાસી નાસતાં હતાં મૃગ ચમરી આદિ વનનાં પ્રાણીઓ. દિને દિને નવ નવ સ્થાને નગરને ઊભું કરતો ને ઉજાત આ મહાસાર્થસંઘ પડાવનાં ચિહ્નો મૂકી ચાલ્યો જતો. ખુટાડતો એ જલાશયોનાં પાણી પિતાના વિશાળ પડાવના સ્થાને. કેટલાક પડાવો પડ્યા પછી સ્પર્ધા કરવા લાગી ઋતુ ય એની. તળાવો ને નદીઓનાં જળ એાછાં થતાં ચાલ્યાં રાતની જ્યમ ગ્રીષ્મ ઋતુના બહુ દૈનિક પડાવથી. ભયંકર હેય ઉહાળાના દિન, વિશેષતઃ મુસાફરોને માટે. અગ્નિના ફાળકાની જ્યમ અસહ્ય બની ગયો હતો સૂર્ય. એ અથાગ આગના ગળામાંથી તાપના અંગારા ઝરતા. વાઈ રહ્યા હતા લૂના વાયરા. સસરાં પેસી જતાં હતાં એંયની જેમ અતીવ આકરાં સૂર્યનાં કિરણો. અગ્નિની ચૂમી ચૂમતી હતી લેહની તપ્ત શિલાશી ભૂમિ. અંગારા બની ગયા હતા કંકરે, આગના રજકણો જ બની ગઈ ધૂળ સર્વત્ર પસીનાના જેને જોબ છૂટતા અકળાતા ઉકળાતા અંગમાંથી તાપથી ધુંવાપુવા થતા મનુષ્યોના. ઘડીએ ઘડીએ શોષાતા હતા કંઠ, તાપથી તપ્ત માનવીઓના અને ભારવાહી પશુઓના.
છાયાની અપેક્ષા રાખતાં હતાં. માનવીઓ અને પશુઓ ય. નિરંકુશ થઈ જતા હતા પાડાઓ અને વૃષભ. પેસી જતા હતા તેઓ જળાશયાના કીચમાં અને પડખે પડતાં વૃક્ષની છાયામાં. તાપથી કરમાઈ જતા હતા જાત્ય પશુઓના પાદ. વનનાં નિષ્ફળ જીવન ગુજારતાં કમળો કમળનાળો ને કમલિની પત્રો સફળ જીવનવંતાં બનતાં હતાં સુકુમાલ રમણીઓના કંઠપીઠમાં પડીને. પસીનાથી તરબોળ વસ્ત્રો આખાય અંગે ચીપટાઈ જતાં, વિશેષ સુન્દર ભાસતી હતી સ્વભાવસુન્દર સુન્દરીએ. ઊભી કરાતી હતી નવ નવ રીતે વાયુની ઉણ લહરીઓમાં, કૃત્રિમ શિતળતા. પંખાઓ વીંઝાતા હતા, પાંથાનાં કોમળ કરકમળોમાં. પાલવથી પવનને નાખતી તાપથી ગભરાયેલી કો'ક મુગ્ધાઓ કુતૂહલ ઉપજાવતી હતી કામીઓને. દિને દિને વૃદ્ધિને પામતી હતી કુરાજ્ય નીતિના સરખી ગ્રીષ્મ ઋતુની તાપવ્યસનિતા. ન ગણકારતી હતી એ સંતાપશીલા સાર્થચારીઓના શીતોપચારને. વિનાશ સર્યો હતો એનો એનાથી જ ઉદ્દભવતા વાતાવરણે. ઘેરાતાં જતાં હતાં એની આગળ ઘેર શ્યામળ વાદળે. સંતાપનાં વધતાં જતાં પીનો સહી શકતી નથી કુદરત ક્યારેય