Jain Dharm Prakash 1961 Pustak 077 Ank 02

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

એકાંતે સુખ અગર દુઃખ હતું ?
થાય છે, ત્યાં સુધી વેરી પ્રતયા અજવાળામાં તેઓ બધે જ વિવેક દુલી જાય છે. બધી . મુવતી નથી ત્યાં સુધી માણસે પોતાને શાહુકાર ધમ જાણવાની શકિત મુવમવું છે કે છે. પ્રત
*ખ દો દઈ તે મૂલાત નથી. બહારથી એ પોતાના દેવાળું કાઢી બેસે છે. દ્રૌપદી એ. કે. હુાના ઘરમાં માને મની સુખને અમલદાસ લાવે છે. પણ પડી રહેલી જડ વસ્તુ અગર કte Dis' છે એવું
નું રુત કે એક સારી સિનિ લાનું પાપે પાંડવે માની લે છે, એ હારના કામ એક જાન છે, અર્ધા કરી છે. જે ખ વ સુખાભાસ ભરી લો કાં છે. એનું એ ઉ11
પાતા કિ દી થવાની રહેતું નથી. કેળી વાત દt ! | ર એ ધાનું કે મને માટે રાજા જ કરે છે. એ સાચું વિન લાજવાને ! | n૧. ' ? હા માંડે છે સુખે +{KT સુ ને ! માત્ર હોય છે. ત્યારે કયાંસુધી ગબડી શકે છે કે' બે પ્રકાર
આખરે રકંદન જાણ્યું. ૧ : ડરીર ને વાર થ; ગઇ છે. અને તે મેળવવા માટે જે કાર્ય
નેગા થઈ ગયા. અને જે કરે, ", " રેવું જણનું , કર્યા તેથી સુખને બદલે દુ:ખને જ લાભ લે છે.
સુખ તે તો કયાંય ને ક્યાંય ?'1 થઈ ગયું. સુખ દુ: ખી જોડીની આ સંતાકુકડીની રમતમાં
બંને પક્ષને અંતે શું મળ્યું છે ? " અમે કહીએ મનુષ્ય અને દુ:ખની પ્રાપ્તિ કરે છે.
છીએ કે એકાંત સુખને એ એક નદી જે. જુગાર કે સટ્ટાની રમત પણ એવી જ એક
સુખ જ જોઈએ તો લોજના બઝાર ફદમાં આકક અને વિલેલાનીય હેાય છે, એ રમતમાં
ફસાયા વગર સં તેને જ આય લેવા યોગ્ય થશે. વગર મહેનતે પૈસા મળે છે અને ક્ષણવારમાં શ્રીમંત પંતજ Ta cર
સંત' ઉa પુરવે વરું નિદાન સુખ માટે રાંતિષ થાય છે એવી ભાવના વારે મનમાં ઘર જ માણસા , તા. કપ, કરી છેસે છે ત્યારે મનુષ્યની લેખીહૃત્તિને પૂબ કમે દુ:ખને જ આમંત્રણ આપનારા નિવડે છે. ઉમરા આવે છે. અને એ એકાંતે દારૂ ડીઆની પછે જે મનષ્ય તેવી તે કરી હતી રેડીમે બની હય છે. એ વ્યસનમાં એ પોતાના ' શકે છે, તેમ પ્રસન્ન મુદ્રાએ જાગી પણ જાય છે. મનની શાંતિ બાદ બેસે છે. એની સાત્વિક અગલ- તેને પોતાના દુધકોની કે જે ભી વૃત્તિની ચિંતા વૃત્તિ કથારની પરવારી ગઈ હોય છે. એ બાહ્ય દેતી નથી. તેથી જ તેની વૃત્તિમાં કામ સંતાપ દેખાવમાં ધર્મવૃત્તિ ભલે “તાડો હોય તો પણ એ છે અને ધરાર ૨ : એના પરમેશ્વર તે પૈસે જ રહેવાને. એ ધ- રો ભક્તિ કરે તે નિર્વાજ થતી જાય છે. પ્રભુ ખાતામાં નાણા આપે તે પણ એમાં દ્રવ્યની પાસે એને કોઈ પણ એદિક વસ્તુ કે સુ માગવાની લાલસા અને ધેલછા એતપ્રોત સમાગેલી હોય છે, ઈરછા જ થતી નથી. એની અનુભૂતિ કેવળ નિરપેક્ષ એમાં શંકા નથી. .
હોય છે. અને તેથી જ તેની પરમ સુખ તરફ વૃત્તિ એ બાબતમાં મહાભારતના કૌરવો અને ઢળતી જાય છે. એટલે જ તોષાત્ - વિE એવું પાંડની ઘતની કે જુગારની રમતને જવલંત સુખ એને મળી શકે છે એટલે જ સુખ મેળવવા દાખલે આપણી નજર સામે જ છે. આવા શુરવીર' માટે આપણે દોડાદોડ કરતા હાઇએ કે, ખટપટ અને જ્ઞાનીઓની સબતમાં રહેવા છતાં પણ જ્યારે કરતા હોઇએ એ વ્યર્થ છે. નિષ્કારણ છે. સુખ એ જગારના ખાડામાં ઉતરતા જાય છે ત્યારે માંગીને મળવાની વસ્તુ નથી. પણ પ્રાપ્ત " પરિ