Jain Dharm Prakash 1961 Pustak 077 Ank 02

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

દિ શ્રી વર્ધમાન– મહાવીર નો હિંદક્તિ લેખાંક : ર૯ - ૧ દિકર
-
-
દમ કે મામા કદી
એ દેખાવ
બીજે દિવસે લશ્કરે ય કરી ત્યારે મહારાજાએ એની આજ્ઞા સ્વીકારી હતી, પણ તે વિદ્યાધરોની પોતે હાથી ઉપર સ્વારી કરી, બડી ધામધૂમથી લાગણી જનજતી અને તેના જમાઇ ત્રિપુર તરફ પ્રયાણ કર્યું. એમ કહેવાય છે કે તેમણે પ્રયાણ હતી. બુઢા અશ્વશ્રીવની સ્વયં પ્રભા માટેની માંગણી કર્યું તે વખતે વાભદિશાએ ચીબડી બેલી, તેમને તદ્દન બેહુદી, વિચિત્ર અને અભ્યાથી ભરપૂર હોઈ પિતાને છત્રદંડ તૂટી ગયો અને એના સવારીને તેમને અન્યાયી લાગી હતી. આ રીતે લડાઈના - હાથીને મદ સુકાઈ ગયે, દિવસે તદ્દન નબરમે ભાવિને અંગે ત્રિપૂટ–અચળનું તાજવું નમતું હતું પડી ગયો, ચારે તરફ જાણે લેહીને વરસાદ થતો ન હતું ત્યારે અશ્વગ્રીવનું ઉચે જતું હતું. પણું હોય એમ ર :- બીમાણે ગમે અને મહાધમંડી, અત્યંત ક્રૂર અને !'બ્યfપથી બળી જનાર ધોળે દિવસે વીજળીના ઉકાપાત અને ઝબકારો થયો. અશ્વગ્રીવને આ વાતને વિચાર જ નહોતું. એ તે પણુ અશ્વથીવો એવો વહેમ કે આગાહીની પડી ચપટીમાં ચાળી નાખવાના ઘમંડમાં પડી ગઈ! નહોતી. એણે ત્રણ ખંડ સાધ્યા, એમાં કદી હતા અને જાણે મેસાળ જાય ત્યારે મામા મામી પાછો પડયો નહોતે, એકે લડાઈમાં હા ન પાસે દેખાવ કરવાની ધમાલમાં પડયો હોય તેમ એને પિતાને બળ ઉપર ખૂબ શ્રદ્ધા હતી અને એ તો સર્વ ગણતરી ભૂલી આગળ વધતો ચાલ્યો હતો. જાણે હવા ખાવા પરગામ જતા હોય તેમ વગર આ લડાઈની તૈયારીઓને અંગે જવલનજરીને દરકારે પ્રયાણ કરી રહ્યો હતો અને પોતાના જુસ્સો અને હતો. એને માનસિક વ્યથા પણ લશ્કરને રથાવર્ત પર્વત તરફ કૂચ કરવા હુકમ બેવડી થતી હતી. એક તો અધીવ રાજાએ આપી રહ્યો હતો. એને પોતાનાં શસ્ત્રો અને બળ પિતાની પરણાવેલી પુત્રીની અત્યંત વિચિત્ર હલકી ઉપર એટલે વિશ્વાસ હતો કે તેણે આખી ચૂત અને અભૂતપૂર્વ માગણી કરી હતી અને પિતાને રચનાનો પૂરે ખ્યાલ કર્યો નહિ, પર્વત પર લડાઈ હટાવવા ટુકડી મેલી હતી અને ભૂનિવાસી લેના કરવાની હોય ત્યારે ઉપરના લશ્કરને કેટલે લાભ યુદ્ધમાં વિદ્યાધાને ઉતરવું પડતું હતું. વિદ્યાધર મળી જાય તેની ગણતરી કરી નહિ, ઉપરના પાંચ મનુષ્યલેકની લડાઈમાં બનતા સુધી ભાગ લેતા માણુ ખીણના પ્રદેશમાં રહેલા એક લાખ નથી એ નિયમ અશ્વશીવના ઉદ્ધત વર્તનથી એને માણસને ભારે પડે એ વાતને હિસાબ કર્યો નહિ બાજુએ રાખવાનો નિર્ણય કરવો પડ્યો હતો. અને ત્રિપુર પક્ષે વિદ્યાધરે મોટી સંખ્યામાં છે અને આવા પ્રસંગે એને પિતાની વિદ્યાઓ વિજ્ઞાનની સર્વ વૈજ્ઞાનિકે છે એની એણે તુલના કરી નહિ. નજરે અને પ્રગસિદ્ધ દેશોમાં ત્રિપૂટને અને એણે વૈતાઢ્યની ઉત્તર શ્રેણીના વિદ્યાધરને લડવા અચળને બતાવવાનો પ્રસંબ સાંપડ્યો. એણે જણાવી માટે લાવ્યા હતા, કારણ કે તે સર્વ વિદ્યાધરએ દીધું કે ત્રિપૂટ જેવા મહારથી અશ્વશ્રીવને પોતાના
સ્થિતિમાં ધીરજ રાખી પ્રસંગોચિત નીતિ, ન્યાય જોઈએ. અને સુખ આવતા ફુલાવું અને દુ:ખ અને ધમાં જ્ઞાને આગળ ધરી આપણું વર્તન રાખવું આવતા મુંઝાવું એ વૃત્તિ છેડી પૈર્ય ધારણ કરી જોઈએ. એ શુદ્ધ વર્તન અને ક્રિયાનું ફળ સુખ સમભાવે બધુ વેદી લેવું જોઈએ. એ જ આપણું તરીકે જ મળવાનું છે એ નિશ્ચિત ધ્યાનમાં રાખવું કર્તવ્ય છે. રચના
( ૨૨ )