Jain Dharm Prakash 1961 Pustak 077 Ank 02

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

અંક ૨]
શ્રી વર્ધમાન-નહાવીર
બાહુબળથી જફર હાવી શકે, પણ અશ્રુગ્રીવ અનીતિથી કે ફૂટ નીતિથી દૂર રહે તેવા નહાતા. એટલે વિદ્યાધર પલન્ટટીએ અને ભાને વિજ્ઞાનના પ્રયોગો બતાવી દીધા. ગાડી, રાહીણી, જીવનક્ષેાભણી, કૃપાચુસ્ત બની, શુભની, વ્યામચારિણી, મિકારિણી, સિંહવ્વાસિની, વૈરિમાદિની, વેબાલિગામિની,વના દિગ્ધાગિની, રઘવાસિની, કૃશાનુવી, નાગવા સિની, વાાિવિણી, ધરિત્રીવારિણી, વાચની, ચકનાર, વિમુકતકું તલા, નાના રૂપિણી, લેહરૃખન્ના, કાહાર:સિકા, છંદષ્ટિ, તીક્ષ્ણાલિની, ચંદ્ર મૌલી, વિજયનગલા, ક્ષમાલિની, સિદ્ધ તાનિકા, પિનેત્રા, અનપેશવા, બનિતા, અદ્રિ, વૈદ વાર્ષિની અને ભાવી વગેરે વિદ્યાઓ શીખવી દીધી. આ વિદ્યા વિજ્ઞાનના પ્રયેગે છે. એમાં શત્રુને દખન કરવાની, મુવી દેવાની, ગોટાળે ચડાવવાની અને એનાં નાસ ભાગ કરાવવાની શક્તિ છે. કનના ફેરારી, પરમાના સભાગ અને પ્રપેમ દ્વારા થાતાવરણ પવની જેમાં યિ ય સાને પ્રદેગાળાના અભ્યાસનું એ પરિણામ છે, એમાં જમીન યુદ્ધ અને આકારા યુદ્ધના અને તે ચલાવતી વખત દુશ્મનને ગુંચવાડામાં નાખવાના નાના પ્રકારના માર્યો હોય છે. ચાલુ ીનથી વિશિષ્ટ પ્રોગો તે તે યુગમાં ચિંકનું પ આપવામાં આવતું હતું. વિદ્યાધરા મહાન વૈજ્ઞાનિકો હતા અને કુદરતના તત્ત્વના પ્રયોગ સિદ્ધ વ્યવહાર કરતા હતા તે એમની હકીકતા ઊંડા ઊતરીને વાંચવાથી સમજાપ તેમ છે. ખાવા મહાન વિજ્ઞાનવાદીઓને વૈજ્ઞાનિકા ત્રિપૃષ્ઠ પક્ષે હતા તેના ત્રિપૃષ્ઠને પૂરતેા લાભ મળ્યો. પીય પો. વૈજ્ઞાનિકો-વિદ્યાધરા પણી મારી સખ્યામાં હતા. હૈમની પાસે આ શવ વિદ્યા આ
* આ વિદ્યાએંનાં નામો ત્રિાછી શલાકા ચરિત્ર પુર્વે જ સ ય કા પછી ટીપાં છે. વૈજ્ઞાનિક ન એનુ પૃથા વા તુજ અને તેમાંના કેટલાક પ્રયોગ આ યુગનાં સમન્નઇ ચ તેવા છે. એને માટે શોધખેળ અને અભ્યાસની જરૂર દેખાય છે,
( ૩ )
નના પ્રત્યે.ગાને નકામાં બનાવી દે તેવા ઊલટા પ્રચાગાનુ વિજ્ઞાન હતું. તે પ્રત્યેક વિદ્યા સામે ખીછ વિદ્યાના પ્રયોગ કરી પ્રથમના પ્રયોગને નિક ક નકામો બનાવી દે તેવા શક્તિશાળી હતા, પણ તેમનું બન્ને પીય પક્ષે હેતુથી ધ
પક્ષ અમાનુી, અન્યાયી અને અધમ હતા; બેટો વિતાનની નજર વિદ્ધ ઘી સરસાઇ મેળવી શકે એવી પરિસ્થિતિ આપોઆપ જન્મી ચૂકી હતી, છતાં લડાઈ ધણી લખાણ અને ભયંકર થશે એમ તે। સામાન્ય દેખનારને પણ થતી તૈયારી પરથી ભાગ્યા વગર રહે તેમ નહોતુ. અને ત્રિષ્ટ પાને ભરી, વીરતા અને માસનો તમના હતા. એની વય નાની છતાં એનામાં ભય જેવી કાઈ વસ્તુ નહોતી. એ ધૃષ્ટ સાહસિક નહેાતે પણ પાર્કે ગણત્રીખાર અને મનુત્ર સક્તિવાળા હતા. તેમણે અનેક પ્રકારની વ્યૂહ રચના કરવાનો અભ્યાસ નાનપધી કરી લીધા હતા, એને ખાર ની વયે મન કરતાં કેટલીક ન્યૂડ રચના એવી જ હતી માય સદાય અને અભ્યાસીઐ આ ક્ષમતા બાળકનું લડાયક વિષયમાં મૌલિકપણુ જોઈ શકયા હના. મેં વિના પૂર્વ કાર અને આગામી પાનમાં એક વાત તો બાબર જેવામાં આવે છે અને તે એ છે કે તેને મનમાં પ્રાપ્ત પાતા શેખ તે થતા નહેા, નિર્ભયપણું શ્રેણે અબતગુણ તરીકે ખાવ્યું હતું એની સનશિવના તો અદ્ભુત પ્રસગા નોંધાયેલા . એના ૫ દવબળને રિધ્યામેં એના પ્રગતિના પંથ અને નીર્જી એમાં નવાઈ નથી. રે શિકારના ખાતે શ્રીય સામે પડી વ્યવકિબાબ માટે ઉપયોગ કરી તો તો તે જ શક્તિ એની બાજુએ માડી ઊભી જ ડે રવાની છે. અહી એને પરિણામે એ યકર પસર્વાં પણ સહન કરશે, અતિ આકરી તપસ્યાએ કરો અને આકરાં કમેને કાપી નાખી. સંક્તિના દુપયોગ થાય તો સાથી છૂટવામાં તેના ઉપ ચોગ થઈ શકે છે, દુરુપયોગ થાય તે મહા આકરા કધન કરાવી બાતમી નાર્કો સુધી પ્રાણોને
난