Jain Dharm Prakash 1937 Pustak 053 Ank 03

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

------*sam ૦૩૬૦૦૦૦૦૦૦૦====૦૦૦૦૦૦૪૨૫૦-૦૦૭૦૦૦/૦૦૦/+sada?,
ભગવાન મહાવીરનું તપ
capa૦૦૦૦- sprea૦૨૦૦૦, ૩૩૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦»×2016૦૦૦૦૦૦
શ્રી સુધમાસ્વામી કહે છેઃ—
| સંધાણુક સગુણાનુરાગી કપૂરાંવજયજી )
હે આયુષ્યનનું જંબૂ ! શ્રી મહાવીર ભગવાનની તáયાનુ વર્ણન ને જમ સાંભળ્યુ છે તેમ તેને કહી સંભળાવું શું તે શ્રમણ ભગવાને મવત થઇ, સંસારના દુ:ખ સમજી, પ્રવ્રજ્યા લીધી અને તે જ દિવસે મત ઋતુની ડીમાં જ તે બહાર ચાલી નીકળ્યા. તે કડકડતી ઠંડીમાં શ્રુથી શરીર ને ઢાંકવાને તેમના દઢ સંકલ્પ હતા અને જીવનપર્યંત કડણમાં કઠણ મુશ્કેલી ઉપર વિજય મેળવનાર ભગવાન માટે તે ઉચિત જ હતુ.
અરણ્યમાં વિહરતા ભગવાનને નાના મેટા અનેક જંતુઓએ ચાર મહિના સુધી ઘણા વાસ આપ્યો અને એમના લાહી-માંસ ચૂસ્યા.
તેર મહિના સુધી ભગવાને વત્સને ગભા ઉપર જ રાખી મૂક્યું. પછી બીજ વર્ષ શિશિર ઋતુ અડધી વ્યતીત થતાં તેને છેડીને ભગવાન સંપૂર્ણ અચેલકવસ્તુ રહિત થયા.
વસ્તુ ન હોવા છતાં સખત ટાઢમાં તે હાથ લાંબા રાખીને ધ્યાન ધરતા, ટાઢને કારણે કોઇ દિવસ તેમણે હાથ બગલમાં ચાલ્યા નથી. કોઇ કોઇ વાર શિયાળામાં તે છાયામાં જ બેસીને ધ્યાન ધતા અને ઉનાળામાં તાપમાં જ ખુલ્લે દિલે ઉભડક મેસી ધ્યાન ધરતા.
તે વખતે શિશિર ઋતુમાં હિમાયુ વા વાવાને લીધે અનેક લોકો તા કખ્યા જ કરતા અને કેટલાક સાધુએ એ વખત હવાના ઉપદ્રવ વિનાનું સ્થાન શોધતા, કેટલાક કપાવરે શરીર ઢાંકવાનો વિચાર કરતા અને કેટલાક લેાકેા લાકડાં પણ બાળના. તે વખતે જીત દ્રિય અને શરીરસુખની આંકાક્ષા વિનાના તે ભગવાન એ ગીતને ખુલ્લામાં રહીને સહેતા. ફેોઇ વાર ઠંડી અસહ્ય થઇ પડે ત્યારે ભગવાન સાવધાનપણે રાત્રે બહાર નીકળીને ઊભા રહેતા. વસ્ત્ર વિનાના હોવાથ તૃણુના સ્પર્ધા, ટાઢના સ્પર્ધા, તાપના સ્પર્શ અને ડાંસ તથા મચ્છરના સ્પર્શે એમ અનેક પ્રકારના ( કઠેર ) પÀાં ભગવાન મહાવીરે સમભાવે સહ્યા હતા.
રસ્તે ચાલતાં ભગવાન આગળ આગળ પુરુષની લંબાઇ જેટલા માર્ગ ઉપર ષ્ટિ રાખીને આડું અવળું ન જોતાં ચાલવાના માર્ગ તરફ જ જોઇને સાવધાનીથ ચાલતા, તે વખતે કોઇ એલાવતા પ્રાય: ખેલતા જ નહીં, કદી બોલતા તા ઘણું જ એક ખેલતા અને દૃષ્ટિને સ્થિર કરીને અંતર્મુખ રહેતા. ઉજ્જડ ઘર, સભા સ્થાન. પર અને હાટડાં એવાં સ્થાનોનાં ભગવાન કોઇ વાર રહેતા તા કોઇવાર લુહારનો કોઢમ કે પાછળના ઢગલાષા પાસે જો કોઇ વાર ધમ શાળાઓમાં, બગીચામાં, ઘર